meşhûr Hadîs Âlimlerinden. Doğum Târihi Bilinmemektedir. 775 (h.159) Târihinde Vefât Etti. Aslen Horasanlıdır. Sonra Mekke-i Mükerremeye Yerleşmiş, Burada Vefât Etmiştir. Mugîre Bin Mühelleb Bin Ebî Sufre'nin Âzâdlısıdır. Babasının İsmi Meymûn'dur.

nâfî, İkrime(ibn-i Abbâs'ın Âzâdlısı), Muhammed Bin Ziyâd Ve Diğer Âlimlerden (r.anhüm) Hadîs-i Şerîf Rivâyet Etti. Ondan Da Oğlu Abdullah, Süfyân-ı Sevrî, Hüseyin El-ca'fî, Ebû Âsım En-nebîl Ve Daha Başka Âlimler Hadîs-i Şerîf Bildirmişlerdir. Buhârî Onun Rivâyet Ettiği Bir Hadîs-i Şerîfi Almıştır.

ibn-i Mübârek Onun İçin Şöyle Demiştir:

"o Çok İbâdet Ederdi. Hadîs İlminde Sözüne Güvenilir Bir Zâttır."

süfyân Bin Uyeyne De Şöyle Anlatmıştır:

mekke-i Mükerremeye Şiddetli Yağmur Yağıp, Evler Yıkılmıştı. Fakat Abdülazîz Hazretleri Bu Âfetten Sağ Sâlim Kurtulmuştu. Allahü Teâlânın Bu İhsân Ve Lütfuna Şükür Olarak Bir Köleyi Âzâd Etti.

şakîk-i Belhî Hazretleri Anlattı:

yirmi Sene Gözleri Görmemişti. Onun İçin, Bu Kadar Sene Çoluk Çocuğunu Göremedi. Bir Gün Oğlu Kendi Kendine Düşünüp, Bu Duruma İçerleyerek; "babacığım! Senin Gözlerinin Görmemesine Çok Üzülüyorum." Deyince, Abdülazîz Hazretleri; "oğlum! Ben Allahü Teâlâdan Gelene Râzıyım." Cevabını Vermiştir.

yine Birisine Şöyle Buyurdu: "islâmdan, Kur'ân-ı Kerîmden Ve Saçının Beyazlığından Öğüt Almayan, Nasîhat Kabûl Etmez."

abdülazîz Bin Ebû Revvâd Buyurur Ki:

ölüm Hastalığında, Mugire Bin Hakî'nin Yanına Gittim. "bana Nasîhat Et." Dedim. "bu Yatak İçin Sâlih Amel Yap." Dedi.

abdülazîz Bin Ebû Revvâd Hazretlerine; "nasıl Sabahladın?" Diye Sorulunca, Ağladı. "niçin Ağladın?", Dendi. Bunun Üzerine; "ölümü Unutmuş, Üstelik Günahları Da Çok Olan Kimsenin Hâli Nasıl Olur. Ecel, Süratle Geliyor, Ömür Her Gün Eksiliyor. Akibetin Cennet Mi, Cehennem Mi, Ne Olacağı Bilinmiyor. Ya Cehennem Olursa, Hâlimiz Ne Olur?" Buyurdu.

kerâmet Ve Menkîbeleri

şarapçının Sonu

abdülazîz Revvâd Hazretleri Başından Geçen İbret Verici Bir Hâdiseyi Şöyle Anlatmıştır:

medîne-i Münevverede İdim. Bir Gece Mescid-i Nebî'ye Gidiyordum. Bir Kadın Telaşla Yaklaşıp; "ey Efendi! Eğer Sevab Kazanmak İstiyorsan Yardıma Gel! Şurada Bir Hasta Var Can Çekişiyor, Ölmek Üzere. Yanındakiler Hep Kadın. Bir Erkek Yok Ki, Ona Şehâdet Kelimesini Telkin Etsin, Söyletsin!" Dedi.

hemen Oraya Gittim. Ölmek Üzere Olan Adam, Kelime-i Şehâdeti Söyletmek İçin Ne Kadar Uğraştıysam Bir Türlü Söyleyemedi!

birara Gözlerini Açıp; "kaç Defâdır Bunu Söyle Diyorsun. Fakat Ben Söyleyemiyorum. Ben Bu Kelime-i Şehâdetten Veislâm Dîninden Yüzümü Çevirmişim." Dedi Ve Sonra Öldü.

adamın Kim Olduğunu Ve Hâlini Araştırdım. "bu Adam Devamlı Şarap İçerdi!" Dediler. Kendi Kendime, Peygamber Efendimiz Muhammed Aleyhisselâmın; "şarap İçmeyi Âdet Eden, Vesene(puta) tapan Gibidir." buyurması Elbette Doğrudur, Dedim.

kaynaklar

1) Hilyet-ül-evliya; C.8, S.191

2) Tabakât-ül-kübrâ; C.1, S.61, C.4, S.166,168

3) Tehzîb-ül-esmâ Ve'l-luga; C.1, S.307

4) Şezerât-uz-zeheb; C.1, S.246

5) Tehzîb-üt-tehzîb; C.6, S.338

6) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.2, S.112