hindistan Evliyâsından. Doğum Târihi Ve Yeri Belli Değildir. Hayatı Hakkında Fazla Bilgi Yoktur. 1928 (h. 1347)'de Abdürrab Medresesinde Vefât Etti. Delhi'de Hadîs Âlimlerinin Defn Edildiği Kabristâna Defnedildi. Tahsîl Yaşına Geldikten Sonra İlim Öğrenmeye Başlayan Abdülulâ, Mevlânâ Muhammed Kâsım Nânûtevî'nin Önde Gelen Talebelerinden Oldu. Mevlânâ Ahmed Ali Sehârenpûrî'den De Hadîs-i Şerîf Okudu. Tahsilini Tamamladıktan Sonra Delhi Hüseyinbahş Medresesinde Müderrisliğe Başladı. Kısa Zamanda Baş Müderris Oldu. Bir Mesele Yüzünden, Medrese Görevlileri İle Arasında İhtilaf Çıkınca Yakın Arkadaşlarıyla Berâber Delhi'den Ayrılmaya Karar Verdi. Bu Durumu Öğrenen Mevlevî Abdülehad Ve Feyz Ahmed Han; "böyle Mübârek Bir Zâtı Bırakmamak Lazım." Diyerek Abdülulâ'nın Yanına Gittiler Ve; "efendim! Mevlevî Abdullah'ın Mescidine Teşrif Edip, Orada Ders Verseniz." Diye Teklif Ettiler. O Da Kabûl Edip, Talebeleri İle Berâber Orada Yerleşerek Ders Vermeye Başladı.
abdülulâ Felç Hastalığına Yakalandı. Sâdece Elini Biraz Hareket Ettirebiliyordu. On Beş Sene Kadar Felçli Vaziyette Yattı. Şah Ebü'l-hayr Abdullah Onu Sık Sık Ziyârete Giderdi. O Zaman Abdülulâ, Şah Ebü'l-hayr'ın Eteğini Yüzüne Sürer; "bana Senin Eteğinden Resûlullah Efendimizin Kokusu Geliyor." Derdi. şiir:
gönlüm Habîbin Kokusu İle Mest Oldu
ne Güzel Koku Ki, Habîbin Tarafından Gelir.
abdülulâ Hazretlerinde Peygamber Efendimizin Sevgisi Çok Fazla İdi. Ramazân-ı Şerîf Ayının Başında Talebelerinden Biri Kasîde-i Bürde'den Bir Bölüm Okudu. Bunun Üzerine Öyle Ağladı Ki, Konuşmaya Tâkati Kalmadı.
mevlid Hakkında Soran Birisine; "bu Zamanda İnsanlar Vakitlerini Oyun, Eğlence Ve Günahlar İçerisinde Geçiriyorlar. Biz De, Onların Kalblerinde Resûlullah Efendimizin Sevgisi Hâsıl Olsun İstiyoruz. Çünkü Resûlullah Efendimizi Sevmek, Îmânın Aslıdır. Biz Bu Maksatla Mevlid Cemiyetleri Yapıyoruz. Nitekim Din Büyükleri De Mevlidi Güzel Görmüşlerdir." Buyurdu.
abdülulâ Hazretleri Zamânında Hicaz'da Vehhâbîler, Kabirleri Yıkıp, Müslüman Âlemi Rencide Etmişlerdi. Bunun Üzerine Medârik-i ışk Adlı Eserini Yazarak, İbn-i Teymiyye Ve Onun Yolunda Gidenlere Cevap Verdi.
kaynaklar
1) Makâmât-ı Ahyâr; S.338