on Altıncı Yüzyıl Anadolu Evliyâsından. Erzincan'da Doğdu. Doğum Târihi Belli Değildir. Lüzumlu İlimleri Tahsîl Ettikten Sonraerdebil Taraflarına Gidip, Safiyüddîn Erdebîlî'nin Torunlarından Alâeddîn Ali'ye Talebe Oldu. Orada Uzun Zaman Kalıp, Maddî Ve Mânevî İlimlerde Kendisini Yetiştirdi. Hâl Ve Hareketlerini, Söz Ve İşlerini, Resûl-i Ekremin Güzel Ahlâkına Göre Düzeltmek İçin Büyük Gayretler Gösterdi. Hocası Vâsıtasıyla, Safiyüddîn Erdebîlî Yolundan Aldığı Feyzlerle Kemâle Geldi. İnsanlara Doğru Yolu Göstermek, Allahü Teâlânın Güzel Dînini Öğretmek, Resûl-i Ekremin Örnek Ahlâkını Yaymak Vazîfesiyle, Hocası Tarafından Anadolu'ya Gönderildi. Amasya'nın Batısında Bir Dağ Başına Yerleşti. Kimseye Bir Şey Söylemeyip, Kimseyle İrtibat Kurmadı. Fakat Hak Yolunun Âşıkları, Onu Arayıp Bulmakta Gecikmediler. Akın Akın Huzûruna Geldiler. Kısa Zamanda Pekçok Talebe Yetiştirip İnsanların Dünyâ Ve Âhirette Huzûra Kavuşmaları İçin Büyük Gayret Gösterdi. Vazîfeli Olduğu Bölgeyi Nûrları İle Aydınlattı. Nice Ölü Kalbleri Diriltip, Kurumuş Gönülleri Suladı. İnsanların Gönüllerine Allah Aşkını Nakşedip, Birbirlerine Karşı Şefkat Ve Muhabbetle Davranmalarına, Memleketin Huzûr Ve Sükûna Kavuşmasına Vesîle Oldu.
bir Sabah İbâdet İle Meşgûl İken Odasından Çıkıp, Talebelerine; "misâfir Gelecek, Yiyecek Bir Şeyler Hazırlayın." Buyurdu. Hâlbuki, Dergâhta Yemek Yapacak Bir Şey Yoktu. Talebeleri Durumu Arzedince, Dergâhtan Dışarı Çıkıp, Çevresine Baktı. Karşı Tepeden Bir Ceylan Sürüsü Dergâha Doğru Koşarak Geliyordu. Yanındakilere Dönüp; "bu Ceylanlar, Misâfirlerimize Ziyâfet İçin Birbirleriyle Yarışıyorlar." Dedi. Ceylanlar Önüne Gelince; "bizim Misâfirimiz İçin Canını Fedâ Edecek Olan Öne Çıksın." Dedi. En Öndeki Ceylan, Fırlayıp İleri Atıldı. Talebeler; O Ceylanı Tutup Kestiler. Yemek Hazırlandığı Sırada Misâfirler Geldiler. İkrâm Edilen Yemeği Yediler. Allahü Teâlâya İbâdet İçin Güç Ve Kuvvet Kazandılar.
bir Köyün Kıyısında Bulunan Ve Köyün Su İhtiyâcını Karşılayan Kaynak Kuruyunca Köy Halkı Abdurrahmân Erzincânî'ye Başvurdu. O Da Pınarın Başına Gidip Duâ Ettikten Sonra Âsâsını Suyun Aktığı Yere Değdirdi. Allahü Teâlânın İzni İle Pınardan Altın Aktı. Bunun Üzerine; "yâ Rabbî! Ben Altın İstemedim Su İstedim." Diye Münâcâtta Bulununca Su Eskisi Gibi Akmaya Başladı. O Günden Beri Pınarın Suyu Hiç Kesilmedi.
insanlara; Allahü Teâlânın Emir Ve Yasaklarını Öğretmek İçin Büyük Gayret Gösteren Abdurrahmân Erzincânî On Altıncı Asrın Sonlarında Vefât Etti.
kerâmet Ve Menkîbeleri
doğru Yoldan Ayrıldılar
bir Sabah Abdurrahmân-i Erzincânî Hazretleri, Odasından Dışarı Çıktı. Çok Üzüntülü İdi. Talebeleri, Üzüntüsünün Sebebini Sordular. O Da; "erdebîl'deki Safiyyüddîn Erdebîlî'nin Talebeleri, Bu Zamâna Kadar Temiz Îtikâdlı, Peygamber Efendimizin Ve Eshâbının Yolunda, Bid'atlerden Sakınıp, Allahü Teâlânın Emir Ve Yasaklarına Riâyet Eden, Kötülüklere Meydan Vermeyen Kimselerdi. Ama Şimdi, Doğru Yoldan Ayrıldılar. İnançlarına Bid'at Pislikleri Karıştırdılar. Şeytan, Onları Büyüklerin Yolundan Saptırdı." Buyurdu. Çok Geçmeden, Erdebîl Tarafından Bir Haber Geldi. Safiyyüddîn Erdebîlî'nin Torunlarından Cüneyd Oğlu Haydar'ın, Ehl-i Sünnet Îtikâdından, Selef-i Sâlihînin Yolundan Ayrılarak Sapıttığı Haberi Verildi. Haydar, Eshâb-ı Kirâm Efendilerimizin Bâzılarına Dil Uzatmış, Pâdişâhlık Dâvâsına Kalkışmıştı.
kaynaklar
1) Şakâyık-ı Nu'mâniyye Tercümesi (mecdî Efendi); S. 78
2) Tâc-üt-tevârih; C.5, S.7
3) Erzincan Târihi; C.1, S.484
4) Tıbyan-ül-vesâil; C.2, S.222
5) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.11, S.374
