Hazret-i Ebu Bekir kapıyı çaldı birden.

İzin alıp girince huzuruna Resulün,

Dedi: (Ya Resulallah, çok fazla açım bu gün.)

Sonra hazret-i Ömer gelip girdi içeri.

O da Resulullah'a arz etti aynı şeyi.

Yine geçmemişti ki aradan fazla zaman,

Bu sefer de içeri girdi hazret-i Osman.

O dahi onlar gibi girince içeriye,

Arz etti o Server'e: (Çok açım şimdi) diye.

Nihayet biraz sonra geldi hazret-i Ali.

O da, Resulullah'a arz etti aynı hali.

Peygamber Efendimiz, üzüldüler buna pek.

Zira yoktu evinde hiç bir şey yedirecek.

Söyledi üzülerek hakikati onlara.

Hatta kendisi dahi, çok aç idi o ara.

Hem mübarek karnında üç taş bağlı dururdu.

Üç gün yemek yememek alameti idi bu.

Ali bin Ebi Talip arz etti ki: (Şimdi biz,

Mikdad ibni Esved'e gidelim isterseniz.

Zira onun bahçede, bir hurma ağacı var.

Gidersek ikram eder, olmuştur o hurmalar.)

Peygamber Efendimiz, Onun bu teklifine,

(Peki) deyip, gittiler hemen onun evine.

Ev sahibi görünce, şaşırdı sevincinden.

Zira Resulullahtı evine teşrif eden.

Dedi: (Ya Resulallah, fedadır canım sana.

İçeriye buyurun, ne şereftir bu bana.)

Peygamber-i zişanla, bu ulu misafirler,

Mikdad'ın hanesinden içeriye girdiler.

Biraz sonra: (Ya Mikdad, hiç hurma var mı?) diye,

Peygamber Efendimiz, sordu bu sahabiye.

Bu sual karşısında, üzüldü ev sahibi.

Ve şöyle arz etti ki: (Ey Allah'ın Habibi!

Az önce biraz vardı, dağıttık komşulara.

Malesef o hurmadan hiç kalmadı şu ara.)

Aliyyül Mürteza'ya buyurdu ki o vakit:

(Şu hurma ağacına selamımı söyle git.)

(Peki ya Resulallah!) deyip hazret-i Ali,

Gitti hemen ağacın yanına bizatihi.

Ve şöyle seslendi ki o hurma ağacına:

(Allah’ın Resulü’nün selamları var sana.)

O esnada ağaçtan, (Aleyküm selam!) diye,

Resulün selamına cevap geldi Ali'ye.

Hatta aynı zamanda hurma doldu dalları.

Doldurdu bir sepete hemen o hurmaları.

Getirip arz eyledi Server-i enbiyaya.

Ve yediler onlardan hepsi de doya doya.