Peygamber Efendimiz, evinde otururken,

Hazret-i Ebu Bekir, kapıyı çaldı birden.

İzin alıp girince, huzuruna Resul'ün,

Dedi: (Ya Resulallah, çok fazla açım bugün.)

Sonra Hazret-i Ömer, gelip girdi içeri.

O da Resulullaha, arz etti aynı şeyi.

Nihayet biraz sonra, geldi Hazret-i Ali.

O da, Resulullaha arz etti aynı hali.

Peygamber Efendimiz, üzüldüler buna pek.

Zira yoktu evinde, hiçbir şey yedirecek.

Söyledi üzülerek hakikati onlara.

Hatta kendisi dahi, çok aç idi o ara.

Hem mübarek karnında, üç taş bağlı dururdu.

Üç gün yemek yememek alameti idi bu.

Ali bin ebi Talip, arz etti ki: (Şimdi biz,

Muaz ibni Cebel'e gidelim isterseniz.

Zira onun bahçede, bir hurma ağacı var.

Gidersek ikram eder, olmuştur o hurmalar.)

Peygamber Efendimiz, onun bu teklifine,

(Peki!) deyip, gittiler hemen onun evine.

Ev sahibi görünce, şaşırdı sevincinden.

Zira Resulullahtı, evine teşrif eden.

Ve yanında ayrıca, Hazret-i Ebu Bekir,

Hem de iki sahabi gelmişlerdi misafir.

Dedi: (Ya Resulallah, fedadır canım sana!

İçeriye buyurun, ne şereftir bu bana.)

Peygamber-i zişanla, bu ulu misafirler,

Muaz'ın hanesinden içeriye girdiler.

Biraz sonra: (Ya Muaz, hiç hurma var mı?) diye,

Peygamber Efendimiz, sordu bu sahabiye.

Bu sual karşısında, üzüldü ev sahibi.

Ve şöyle arz etti ki: (Ey Allah’ın Habibi!

Az önce biraz vardı, dağıttık komşulara.

Malesef o hurmadan, hiç kalmadı şu ara.)

Aliyyül Mürteza'ya, buyurdu ki o vakit:

(Şu hurma ağacına, selamımı söyle git!)

(Peki ya Resulallah!) deyip Hazret-i Ali,

Gitti hemen ağacın yanına bizatihi.

Ve şöyle seslendi ki o hurma ağacına:

(Allah’ın Resulünün selamları var sana!)

O esnada ağaçtan, (Aleyküm selam!) diye,

Resul'ün selamına, cevap geldi Ali'ye.

Hatta aynı zamanda, hurma doldu dalları.

Doldurdu bir sepete, hemen o hurmaları.

Getirip arz eyledi, Server-i enbiyaya.

Ve yediler onlardan, hepsi de doya doya.