hindistan Evliyâsının Büyüklerinden. İsmi Ahmed Bin Mevdûd Bin Yûsuf El-çeştî'dir. 1113 (h.507) Senesinde Hindistan'ın Çeşt Beldesinde Doğdu. 1181 (h.577)'de Çeşt'te Vefât Etti. Kabri Oradadır. Evliyânın Meşhûrlarından Hâce Mevdûd Çeştî Hazretlerinin Oğludur. Babasının Ders Ve Sohbetlerinde Yetişip Kemale Erdi. Evliyâlıkta Üstün Derecelere Yükseldi. Babası Onu Kendine Halîfe, Vekil Tâyin Etti. Babasının Vefâtından Sonra, Talebeleri Yetiştirmekle Vakitlerini Geçirdi. Herkese Karşı Şefkatli Ve Merhametliydi. İstisnâsız Bütün İnsanlara Karşı İyilik Etmek, Onlara İslamiyeti Tanıtmak, Doğru Olarak Anlatmak İçin Çırpınırdı. Herkes Tarafından Sevilir, Kendisine Hürmet Edilirdi.
yaşayışının Her Safhasında İslâmiyete Tam Uyan Ahmed Bin Mevdûd Çeştî Hazretleri, Ömrünü İslamiyete Hizmetle Geçirdi. Eshâb-ı Kirâmın Peygamber Efendimizden Naklen Bildirdiği Ehl-i Sünnet Îtikâdını Ve Din Bilgilerini Yaydı. İnsanların Bu Doğru Îtikâdı Ve Din Bilgilerini Öğrenmeleri Ve Öğrendiklerini Seve Seve Uymaları İçin Gayret Sarfetti. Her Evliyâ Gibi O Da, İçinde Yaşadığı Topluma Bir Mürâcaat Kaynağı Oldu. Kendisi İse Allahü Teâlânın Ve Peygamber Efendimizin Muhabbetine Gark Olmuştu.
bir Sene Hac Mevsimi Yaklaşırken, Ahmed-i Çeştî Hazretleri, Bir Gece Rüyâsında Fahr-i Kâinât Efendimizi Gördü. Kendisine; "ey Ahmed! Biz Sana Müştâkız, Âşıkız." Buyurdu. Sabah Olunca, Ahmed Bin Mevdûd Hazretleri, Kendisine En Yakın Üç Kıymetli Dostu İle Yola Çıkıp, Mekke-i Mükerremeye Vardı. Hac Vazîfesini Yaptıktan Sonra, Peygamber Efendimizin Mübârek Kabr-i Şerîflerini Ziyâret İçin Medîne-i Münevvereye Gitti. Peygamber Efendimize Olan Aşkından Dolayı, Oradan Ayrılamadı. Devamlı İbâdet, Tâat Ve Allahü Teâlâyı Zikretmek Ve Resûlullah Efendimize Salevât-ı Şerîfe Getirmekle Meşgûl Oldu. Altı Ay Orada Kaldı. Ahmed Bin Mevdûd Hazretlerinin Hâlini Anlayamayan Bâzı Kimseler, Onu Ravda-i Mutahhera Etrâfından Uzaklaştırmak İstediler. Bu Sırada Ravda-i Mütahheradan Şöyle Bir Ses Duyuldu Ki: "sakın Bu Kimseyi İncitmeyiniz!o, Bize Müştâk Ve Cân Atanlardandır. Biz De Ona Müştâkız." Diyordu. Orada Bulunanların Hepsi Bu Sözü Duydular.
hâce Ahmed Bin Mevdûd Hazretleri, Daha Sonra Resûlullah Efendimizin Mânevî Müsâade Ve İşâretleri İle Bağdât'a Dönüp, Evliyânın Büyüklerinden Şihâbüddîn-i Sühreverdî Hazretlerinin Hânegâhına Geldi. Şihâbüddîn Hazretleri Ona Çok İzzet Ve İkrâmda Bulunup, Hürmet Etti. Bağdât'ta Halîfe İle Görüştü. Halîfe Kendisini Dâvet İle, Çok İltifât Edip, İkrâmlarda Bulundu. O Da, Halîfeye Çok Güzel Öğütler, Hoşa Giden Nasihatlar İle Allahü Teâlânın Emirlerini Yerine Getirmenin Fazîletini, İnsanlara Hizmet Etmenin Kıymetini Anlattı. Bütün Nasihat Ve Tavsiyeleri Kabûl Edildi. Gideceği Zaman, Halîfe Kendisine Pek Çok Hediye Arzetti İse De, Onun Hatırı İçin Az Bir Mikdârını Kabûl Etti. Bunları Da Şehrin Dışına Çıkınca Fakirlere Verdi. Kendisi İse, Horasan'a Gidip, Orada İnsanlara İslâmiyeti, Allahü Teâlânın Emir Ve Yasaklarını Anlattı.
kaynaklar
1) Nefehât-ül-üns Tercümesi; S.368
2) Hadîkat-ül-evliyâ (2. Kısım); S.152
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.6, S.22
4) Sefînet-ül-evliyâ; S.91