mısır Evliyâsından, Fıkıh Âlimi. İsmi Ahmed, Babasınınki Süleymân'dır. Zâhid Diye Tanındı. Doğum Târihi Ve Yeri Belli Değildir. 1417 (h.820) Senesinde Vefât Etti. Ders Verdiği Câminin Bahçesine Defn Edildi.
ahmed Zâhid Küçük Yaşta İlim Öğrenmeye Başladı. Şeyh Hasan Şüsteri Ve Zamânında Bulunan Büyük Velîler İle Görüşüp Onların Sohbetlerinde Yetişti. Birgün Mektebe Giderken, Yolda Allahü Teâlânın Evliyâ Kullarından Sâlih Bir Zât İle Karşılaştı. O Zât Ahmed Zâhid'den Yiyecek Bir Şey İstedi. Maksadı Bir Şey İstemek Değil, Onunla Konuşmak İdi. Kahvaltıda Yiyeceğini O Zâta Verdi. O Zât Da; "ey Ahmed! Allahü Teâlânın İzni İle Sen Kısa Zamanda Yetişerek, Zamânının Büyük Velîlerinden Olursun. Cömerdliğin, Eli Açık Bir Kimse Olman Sebebiyle Allahü Teâlâ Yüksek Dereceler İhsân Eder. Zâhid Lakabıyla Anılırsın. Maksem Bölgesinde Senin İçin Bir Câmi İnşâ Edilir. Bu Câminin İnşâsı Sırasında Seni Anlayamayan Bâzı Zavallılar Sana Îtirazları Yüzünden Allahü Teâlâ Tarafından Cezâlandırılırlar. Sen Mısır'ın Her Tarafında Parmakla Gösterilen Büyüklerden Olursun. Senin Vâsıtan İle Çok Kimse, Âlî Derecelere, Yüksek Makamlara Kavuşurlar." Buyurdu. Bu Zâtın Söyledikleri Zamanla Çıktı. Bundan Sonra Ahmed Zâhid O Zâtla Ne Kadar Görüşmek İstedi İse De Nasîb Olmadı.
ahmed Zâhid, Kâbiliyeti Ve Üstün Gayretleri İle Kısa Zamanda Yetişerek Kemâle Geldi. İlmi İle Âmil Olan Âlimlerin Büyüklerinden, Tasavvuf Yolunda Bulunan Yüksek Derece Sahiplerinin Üstünlerinden Oldu. Tasavvuf Ehli Arasında Kendisi İçin, Zamânında Bulunan Evliyânın Cüneyd-i Bağdâdî'si Denirdi.
ahmed Zâhid Hazretlerinin Ders Verip Sohbet Etmesi, İnsanlara Dînimizin Emir Ve Yasaklarını Anlatması İçin Bir Câmi Yapılmasına Karar Verildi. Bu Hazırlıklar Yapılırken, Sultanın Yakın Adamlarından Cemâleddîn İsimli Birisi, Ahmed Zâhid'e Karşı Uygun Olmayan Düşünceler İçinde İdi. Câminin İnşâsına Mâni Olmak İstedi. Ahmed Zâhid Buna Çok Üzüldü. Diğer Taraftan Bir Sebepten Dolayı Cemâleddîn Sultan Tarafından Hapsedildi. İnşâata Devam Eden Ustalar, Cemâleddîn'in Hapisten Çıkıp, Tekrar İnşâata Engel Olmasından Çekiniyorlardı. Ahmed Zâhid Onlara İltifat Edip; "merak Etmeyin. Onun Cezâsı Hususîdir. Câminin İnşâatı Bitmedikçe Çıkamaz." Buyurdu. Daha Böyle Îtiraz Edenler Oldu İse De Hepsi Cezâlarını Buldular. Câmi Tamamlandıktan Sonra Ahmed Zâhid Hazretleri Uzun Seneler Bu Câmide Yüzlerce Talebe Yetiştirdi. Binlerce Kişi Sohbetlerinden İstifâde Etti. "ehl-i Sünnet Îtikâdında Olan Sâlih Biri; Benim Bu Mescidime Gelip İki Rekat Namaz Kılsa Ve Bu Îtikâd Üzere Vefât Etse, Bana Kıyâmet Gününde Elinden Tutmam, Kendisini Müşkilâttan Korumam Ve Ona Şefâat Etmem İçin İzin Verildi." Buyururdu.
çok Kerâmetleri Görüldü. O İse, Bu Yüksek Hallerini Gizler, Anlatılması Îcab Ettiğinde, Başka Bir Kimseden Naklediyor Gibi Anlatırdı.
ahmed Ez-zâhid Hazretlerinin En Önde Gelen Talebelerinden Olan Muhammed Gamravî, Bir Ara, Kâhire'ye Yüz Doksan Kilometre Mesâfede Bulunan Dimyât Bölgesine Gitmişti. Dönüşünde Hediye Olarak Yanına Bir Kova Pekmez Aldı. Gemiye Binmek Üzere Nil Nehrinin Sâhiline Geldi. Pekmez Kovası Da Yanında İdi. Orada Beklerken, Oradan Geçen Birisi Kovaya Takıldı, Kova Da Yuvarlanıp Nehre Düştü. Muhammed Gamravî, Kâhire'ye Hocasının Yanına Geldiğinde, Hocası;
"hediyen Nerede?" Diye Sordu. O Da Mahcûb Bir Şekilde;
"efendim, Size Getirmek Üzere Bir Kova Pekmez Almıştım. Getiremedim. Birisi Takılıp, Kova Nehre Yuvarlandı." Dedi. Bunun Üzerine Ahmed Ez-zâhid Hazretleri, Buna İltifât Ederek;
"sen Gelmeden Evvel Hediyen Gelip Bize Ulaştı." Buyurdu Ve Kendisini Başka Bir Odaya Götürdü. Muhammed Gamravî O Odada Rafta, Nehre Yuvarlanmış Olan Pekmez Kovasını Gördü. Kovadan Hâlâ Sular Damlıyordu. Bu Hâlin Hocasının Bir Kerâmeti Olduğunu Anlayıp Çok Sevindi.
bir Defâsında Kendisine Küçük Bir Çocuk Getirip, Bunun İçin Duâ Etmesini İstediler. O Da;
"yâ Rabbî! Bu Çocuğu, Dünyâ Hayâtında Şan Ve Şöhret Âfetinden Muhâfaza Et!" Buyurdu. O Çocuk, Bu Duâ Bereketiyle Sâlihlerden, Velî Bir Zât Olarak Yetişti.
kaynaklar
1) Câmiu Kerâmât-il-evliyâ; C.1, S.319
2) Tabakât-ül-kübrâ; C.2, S.81
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.11, S.245