Peygamber Efendimiz, Süheyl ibni Amr ile,

Antlaşmaya vardılar bir kısım şartlar ile.

Antlaşma, on yıl için geçerli olacaktı.

Taraflar, bu on sene, hiç savaşmayacaktı.

Müslümanlar bu sene, geriye edip avdet,

Kâbe’yi, ertesi yıl edecekti ziyaret.

Umreye gelince de, üç gün kalacaklardı.

Yalnız yolcu silahı bulunduracaklardı.

Müslümanlar, Kâbe’yi ziyaret ederlerken,

Uzakta olacaktı Kureyş’liler Kâbe’den.

Bir müşrik, iman edip giderse Medine’ye,

İade olacaktı o, Mekke’ye geriye.

Lakin müslümanlardan, Mekke’ye gitse biri,

O, verilmeyecekti Medine’ye hiç geri.

Bir müslüman, Hac için Mekke’ye gittiğinde,

Olacaktı o yerde, tam emniyet içinde.

Yine aynı şekilde, Medine’ye, Mekke’den,

Giden de, emniyette olacaktı tamamen.

Arab kabileleri, istediği tarafla,

Serbest olacaklardı birleşip anlaşmakta.

Antlaşma maddeleri yazıldı açık açık.

Ve imzalanmasına gelmişti sıra artık.

O sırada genç biri, koşarak birdenbire,

Ayaklarında zincir, geliverdi o yere.

Süheyl onu görünce, fırlayarak yerinden,

Dikenli bir dal ile, o gence vurdu birden.

Buna rağmen toplayıp, o bütün gayretini,

Resul'ün huzuruna atıverdi kendini.

Dedi: (Ya Resulallah, hidayete erdim ben.

Ne olur kurtar beni bu zalimler elinden.)

Bu, müşrik heyetinin temsilcisi Süheyl’in, 

Oğlu (Ebu Cendel)di, olmuştu yeni mümin.

Babası tarafından zincire vurularak,

İşkence edilirdi, hem aç bırakılarak.

Süheyl, Resulullaha şöyle dedi hemence:

(Onu bana teslim et, antlaşma gereğince.)

O Server buyurdu ki Süheyl’e o aralık:

(Ama biz sulhnameyi henüz imzalamadık.)

Süheyl kabul etmeyip, dedi ki: (İyi, fakat,

Maddeler üzerinde mevcuttur mutabakat.

İade etmez isen eğer ki onu bana,

Ben de, bu sulhnamenin imza atmam altına.)

Buyurdu: (Öyle ise, benim hatırım için,

Haricinde tutuver onu bu sözleşmenin.)

Yine kabul etmeyip, çeke çeke oğlunu,

Götürürken, müminler ağladı görüp onu.

Rica etti ise de Resulullah bir daha,

Yine bağışlamadı onu Resulullaha.