Yahudiler, Uhud’da ihanet etmişlerdi.

Müminleri çok müşkil hale düşürmüşlerdi.

Bu sebeple o Server, alarak askerini,

Muhasara eyledi onların kalesini.

Yahudiler bir süre yaptılar istişare.

Teslim olmaktan başka, bulunmadı bir çare.

Hemen Resulullaha bir heyet yolladılar.

Ve teslim bayrağını çekip, teslim oldular.

Gelen heyet dedi ki: (Bizim hakkımızda, siz,

Hüküm vermesi için, hakem tayin ediniz.)

Peygamber Efendimiz buyurdu ki o zaman:

(Siz, istediğinizi seçiniz Eshabımdan.)

Dediler: (Ya Muhammed, olursan eğer razı,

Hakem tayin edelim, Sa'd ibni Muaz'ı.

O, bizim hakkımızda ne hüküm verir ise,

O karara uyarak ceza ver sen de bize.)

Bu zat yaralanmıştı Hendek günü bir ara.

Hatta bir ok girmişti, hem de atar damara.

Şehid olacağını anlayıp kendi dahi,

Ellerini kaldırıp, demişti ki: (İlahi!

Bu savaş sürecekse, ömür ver bana yine.

Cenkte siper edeyim kendimi Habibine.

Yok sona erecekse yakında bu harp eğer,

Şehidlik rütbesini eyle bana müyesser.

Şu beni Kureyza'nın akıbetini dahi,

Göstermeden, ruhumu kabzetme ya ilahi!)

Resul'ün emri ile, Eshap Sa'da gittiler.

Sedye ile Resul'ün yanına getirdiler

Buyurdular ki: (Ya Sa'd, hakemsin, ver emrini.

Biz dahi ona göre yapalım gereğini.)

Dedi: (Müslümanlara ihanet etmiş olan,

Bütün erkeklerinin vurulsun boynu şu an.

Kadın ve çocukların hepsi esir alınsın.

Malları, müslümanlar arasında dağılsın.)

Haklarında bu hükmü verince İbni Muaz,

Allah’ın Resulü' de eyledi aynen infaz.

Buyurdular ki: (Ya Sa'd, verdin ki öyle karar,

Allah ve Resulü de bundan memnun kaldılar.)

O günden sonra tekrar, ağırlaştı yarası.

Nihayet şehid oldu, çok geçmeden arası.

Ağladı cümle Eshap, onun şehadetine.

Hatta yetmiş bin melek indi cenazesine.

Ve mübarek mezarı kazılırken, bu defa,

İçinden misk kokusu yayıldı her tarafa.

Peygamber Efendimiz, ona üzüldüğünden,

Ağlayıp, yaşlar aktı mübarek gözlerinden.

Buyurdu ki: (Sa'ddan razıdır Hak teâlâ.

Onun şehadetiyle titredi Arş-ı a’la.)