Ne zaman ki Fatıma büluğuna erişti,  

Resul’ün hatırına şu düşünce gelmişti.

(Fatıma'nın annesi olsa idi hayatta,

Şimdi hazır olurdu çeyizi şu saatta.)

Resul’ün hatırına bu düşünce gelince,

Hak teâlâ katından, geldi Cibril hemence.

Dedi: Ya Resulallah, buyurdu ki Rabbimiz,

(Habibim, bu hususta üzülmesin, zira biz,

Ne lazım geliyorsa Fatıma'ya çeyizlik,

Cennet hazinesinden biz onu temin ettik.)

Daha sonra Cebrail, huzurdan ayrılarak,

Az sonra geldi yine, eli dolu olarak.

Doldurmuş bir siniyi Cennet yemekleriyle,

Ve yanında bin adet Cennet melekleriyle.

Arkasından Mikail, yanısıra bin melek,

Geldi o da elinde, bir sini dolu yemek.

Geldi İsrafil dahi elinde yemeklerle.

Yanında en seçilmiş bin adet meleklerle.

Hazret-i Azrail de, az sonra geldi hemen.

Geldi bin melek dahi onu müteakiben.

Resul’ün huzurunda tazim edip durdular.

Resulullah sordu ki: (Ya Cibril, nedir bunlar?)

Dedi: Ya Resulallah, buyurdu ki Rabbimiz,

(Fatıma'yı Ali'ye münasip görürüz biz.

Kıydım nikahlarını Arş-ı a’la altında.

Bir nikah da O kıysın, Eshabı arasında.)

Duyunca Resulullah bu müjdeyi Cibril'den,

Vardı hemen secdeye sürur ve sevincinden.

Buyurdu: (Ey Cebrail, nikah, Arş-ı ala'da,

Ne şekilde yapıldı, anlatıver bana da.)

Dedi: (Ya Resulallah, peki, emredersiniz.

O nikah gecesinde, emreyledi Rabbimiz.

Açıldı kapıları sekiz adet Cennetin.

Her çeşit ziynetiyle süslendi nikah için.

Kapandı Cehennemin kapıları da hemen.

Ne kadar melek varsa yer ve gökte tamamen,

Arş-ı a’la altında, Tuba’nın gölgesinde,

Emr-i ilahi ile toplandılar hepsi de.

Sonra kuşlar başladı ötüp nağmeleşmeye.

Öyle ki, hep melekler gark oldular neşeye.

Bu sevinç ve bu neşe, zirveye çıktığı an,

Bir nida geldi bana Hak teâlâ katından:

(Ya Cibril, vekili ol sen arslanım Ali'nin.

Fatıma'ya, bizzat ben vekilim nikah için.

Ey melekler, sizin de şahitliğiniz ile,

Zevceliğe verdim ben, Fatıma'yı Ali'ye.)

İşte ya Resulallah, bu nikah, gökyüzünde,

Bu şekilde yapılıp, tamam oldu o günde.)