Bir gün hazret-i Abbas, Allah'ın Resulü'ne,

Dedi ki: (Bir şey sormak isterim Hazretine.

Kırk günlük idiniz ki, Ay’la sözleşirdiniz.

Siz ona, o da size, acaba ne derdiniz?)

Resulullah buyurdu: (Ey amcam, o gün benim,

Bir şeyle, kuvvetlice bağlanmıştı bir elim.

Ağlayacak idim ki o acı ve ezadan,

Ay, benimle konuşup şöyle dedi o zaman:

Ağlama, gözyaşından bir damlacık toprağa,

Düşerse, yeşil bir ot bitmez olur bir daha.)

O bunu işitince Allah'ın Habibinden,

Elini, bir eline vurarak hayretinden,

Dedi ki: (Siz o zaman, henüz bebek idiniz.

Nasıl bu olanları hatırlayabildiniz?)

Buyurdu ki: (Evet ben, henüz doğmadan önce,

Olan şeyleri dahi bilirim ince ince.

Peygamberler içinde, kırk yaşına gelmeden,

Peygamber olduğunu, önceden yoktu bilen.

Yalnız İsa Peygamber, dünyaya geldiği gün,

Dedi ki: Ben Allah'ın kulu ve Resulüyüm.

Ey amcam, bir de senin kardeşin oğlu vardır.

Henüz doğmadan önce, bunlardan haberdardır.)

Yine İbni Abbas'ın annesini, o Server,

Görerek, kendisine verdi şöyle bir haber:

Buyurdu ki: (Ey hatun, çok yakında senin bir,

Oğlun olacaktır ki, doğunca bana getir.)

Çok geçmeden bir oğlu olmuştu hakikaten.

Alıp, Resulullah'a getirdi onu hemen.

Resulullah, çocuğu aldı ondan severek.

Buyurdu: (Halifeler babasıdır bu bebek.)

Buna vakıf olunca Hazret-i Abbas dahi,

Gitti Resulullah'ın yanına bizatihi.

Dedi: (Ya Resulallah, hiç oğlumuz hakkında,

Halifeler babası dediniz mi yakında?)

Buyurdu ki: (Ya Abbas, söyledim öyle, evet.

Çünkü Halifelerin babasıdır o elbet.

Halifeler, hep onun zürriyetinden gelir.

Mehdi dahi, onlardan gelen bir halifedir.)

Velhasıl Resulullah, nasıl buyurdu ise,

Hakikaten ayniyle vuku buldu hadise.

Abbasi devletinin zira her halifesi,

Abdullah bin Abbas’ın soyundan geldi hepsi.

Yine hazret-i Abbas diyor ki: (Fahr-i cihan,

Bana ve evladıma dua etse ne zaman,

Kapı eşikleriyle duvarlardan, ekseri,

İşitirdik hepimiz (Âmin! Âmin!) sesleri.)