gâziantep Velîlerinden. İsmi Mehmed Olup, Babasının İsmi Mehmed Nâmî Efendidir. Babası Da Âlim Bir Zât İdi. Aydî Baba, 1812 (h.1227) Senesinde Antep'te Doğdu. İlk Tahsîline Bu Vilâyette Başlayan Aydî Baba Sonra, İlim Öğrenmek İçin, Halep, Kayseri Ve İstanbul'a Gitti. İlim Tahsîlini Tamamlayınca Memleketine Dönüşünde Kayseri Medresesinde Bir Süre Müderrislik Yaptı.
aydî Baba, Bir Arkadaşı İle Berâber Tekrar İstanbul'a Seyâhate Gitti. İstanbul'da Kuşadalı İbrâhim Efendiye Talebe Oldu Ve Ondan Halvetî Tarîkatını İnsanlara Öğretmek İçin İcâzet, Diploma Aldı. Bu Seyâhatine, Dükkânını Ve Mallarını Satıp Katılan Arkadaşının Bir Süre Sonra Parası Bitti Ve Sıkıntıya Düştü. Aklından, "gül Gibi İşimi Ne Diye Dağıttım Da Burada Sürünmeye Geldim." Diye Geçirdi. Bu Düşünceleri Aydî Baba'ya Mâlûm Olunca; Ona Kucağını Açmasını Söyledi Ve Takkesini Kucağına Ters Çevirdi. Takkeden Bir Sürü Para Döküldü. Ona; "haydi Antep'e Git De Dükkan Aç!" Dedi. Arkadaşı Hatâsını Anlayıp Af Diledi İse De, Aydî Baba Onu Antep'e Gönderdi.
aydî Baba, İstanbul Dönüşünde İki Şerefeli Câmide İmâmlık Yapmaya Başladı. Evinin Bir Bölümünü Tekke Hâline Getirerek İnsanlara Doğru Yolu Anlattı. Şehrin İleri Gelenleri Ve Halktan Pek Çok Kimse Derslerine Katıldı. Bir Süre Sonra Allahü Teâlânın Aşkı İle Yanan Aydî Baba Talebelerine; "biz Şeyhlik Yapıyorduk Ama Talebe Bile Olamamışız. Ben Size Hoca Olmaya Lâyık Değilim. Eğer Halktan Uzak Olmazsak, Allahü Teâlâya Yakın Olamayız." Diyerek Şeyhliği, İmâmlığı Ve Hatipliği Bıraktı.
antep'in Bir Mahallesinde Bir Kadın Doğum Yaparken Çok Zor Durumda Kalmıştı. Yanında Bulunan Kadınlar, Kocasına; "aydî Baba'ya Git De Hanımının Kurtulması İçin Duâ Etsin." Dediler. Adam; "o Deli Ne Yapabilir?" Diye Düşünmesine Rağmen Aydî Baba'nın Yanına Gitti. Durumu Anlattı.aydî Baba Gözlerini Kapayıp Biraz Murâkabeden Sonra; "git. Nur Topu Gibi Bir Oğlun Oldu. Allahü Teâlâ Onu Sâlih Kullarından Eylesin." Dedi. Adam Yine Kalben İnanmayarak Evine Gitti. Evdeki Kadınlar Bir Erkek Çocuğu Olduğunu Müjdelediler. Adam, Aydî Baba Hakkındaki Bu Düşüncelerine Tövbe Etti.
aydî Baba, Allahü Teâlânın Aşkı İle Çok Güzel Şiirler Söyledi. Fakat Cezbe Hâlinde Söylediği Bâzı Sözleri Ve Davranışları Yüzünden Tenkitlere Uğradı. Bir Ara Birecik'e Sürgün Edildi. Sonra Tekrar Antep'e Geldi. Dönüşünden Kısa Bir Süre İçinde 1865 (h.1282)'te Antep'te Vefât Etti. Eski Mezarlığa Defnedildi İse De Kabri Sonraları Kurulan Yeni Mezarlığa Nakledildi.
aydî Baba, Allahü Teâlânın Aşkı İle Yûnus Emre Gibi Şiirler Söylemiştir. Gündüz Yazdığı Şiirlerinde Aydî, Gece Söylediği Şiirlerinde İse Ayanî Mahlasını Kullanmıştır. Aydî Baba'nın Şiirlerinin Toplandığı Bir Dîvânı Vardır. Yazması, Süleymâniye Kütüphânesi Yazma Bağışlar No: 2063'de Vardır. Ayrıca 1937'de Gâziantep'te Neşr Edilmiştir.
kerâmet Ve Menkîbeleri
ağlayu Ağlayu
dîvânında Hocasının Vefâtı Üzerine Yazdığı Mersiye Şöyledir:
şeyhim Bekâya Gitti Ben Kaldım Ağlayu Ağlayu
aktıkça Kan Bu Dîdeden Sildim Ağlayu Ağlayu
geldi Dil Deryâsı Cûşa, Döndüm Ol Demek Bî-hûşa
ihtiyârsız Başım Taşa, Çaldım Ağlayu Ağlayu
arttı Derdim Âh İle, Göz Kan Döker Dilhâh İle
ser-tâ-kadem Eyvâh İle, Doldum Ağlayu Ağlayu
yandı Dil Nâr-i Furkata, Sabrolunmaz Bu Hasrete
şimdi Deryây-i Hayrete, Daldım Ağlayu Ağlayu
....
cismim Yanar Bu Nâr İle, Gönlüm Dolar Bu Zâr İle
bağrım Fırak-i Yâr İle Deldim Ağlayu Ağlayu
boynum Eğüp Sünbül Gibi Feryâd Edip Bülbül Gibi
aydî İken Ben Gül Gibi, Soldum Ağlayu Ağlayu
kaynaklar
1) Gaziantep Evliyâları; S.157
2) Son Asır Türk Şâirleri; C.3, S.2120
3) Kuşadalı İbrâhim Halvetî; S.39,45
