büyük Velîlerden. Doğum Târihi Ve Yeri Belli Değildir. On İkinci Asrın Sonlarında Kazvin'de Vefât Etti. Fazîletler Ve Kerâmetler Sâhibi, Son Derece Âlim, Yüksek Bir Zât İdi.
necmeddîn-i Kübrâ Hazretlerinin Sohbetinde Ve Hizmetinde Bulunmak Üzere, İlk Defâ Memleketinden Ayrılarak Yola Çıkacağı Zaman, Kendisine Lâzım Olur Düşüncesiyle, Kütüphânesinde Bulunan, Çeşitli İlimlere Dâir Kitapları Alıp Götürdü.
uzun Yolculuk Esnâsında, Bir Gece Rüyâsında Necmeddîn-i Kübrâ Hazretlerini Gördü. Kendisine; "ey Geylicik! Yükünü Bırak Da Gel!" Diyordu. Uyandığında, Kendisinin Dünyâlık Bir Şeyi Bulunmadığını, Dünyâlık Toplayacak Hâli De Olmadığını Düşünerek, Üstâdın Rüyâda Kendisine Böyle Söylemesinin Hikmetini Anlıyamadı. İkinci Gece Yine Aynı Rüyâyı Gördü. Uyandığında Bu Sözün Mânâsını Daha Fazla Merak Etti. Üçüncü Gece Rüyâsında Yine Aynı Şeyi Söyleyince; "ey Efendim! Yüküm Nedir?" Diye Suâl Etti. "toplayıp Getirdiğin Kitaplar." Buyuruldu. Uyandığında, Bu Kitapların Hocasından İstifâde Etmesine Mâni Olacağını Anlayıp, Hepsiniceyhun Nehrine Attı. Necmeddîn-i Kübrâ'nın Huzûruna Vardığında, Kendisine; "ey Cemâleddîn! Eğer O Kitapları Nehre Atmasaydın, Bizden İstifâde Edemezdin." Buyurdu. Cemâleddîn Söz Dinleyip Kitapları Nehre Attığı İçin Çok Sevindi. Hocasının Dergâhında Kırk Gün Kalmakla Çok Yüksek Derecelere Kavuştu. Kırk Gün Sonra Hocası Ona Tarîkat Hırkası Giydirip, Aynüzzemân, Zamânın Gözbebeği Ünvânını Verdi.
aynüzzemân Cemâleddîn Hazretleri, Kazvin'de Otururdu. Herkes, Nûr Saçılan Sohbetlerinden İstifâde Etmek İçin, Her Taraftan Akın Akın Yanına Koşardı. Kazvin'de Kendisinden İstifâde Eden, Sohbetlerine Koşan Birçok Talebesi Bulunmakla Berâber, Uzak Memleketlerde De Talebeleri Vardı. Şîrâz Pâdişâhı Da Bu Talebelerden İdi.
bir Zaman Kazvin'in İleri Gelenlerinden Bir Kimse, Şîrâz'a Göç Etmek İstedi. Bu Kimse, Gideceği Yerin Pâdişâhının, Cemâleddîn Hazretlerinin Talebelerinden Olduğunu Biliyordu. Bunun İçin Cemâleddîn Hazretlerine Gelerek, Şîrâz Pâdişâhına, Oraya Gittiği Zaman Kendisine Kolaylık Göstermesi İçin Bir Mektup Yazması Ricâsında Bulundu. Cemâleddîn, Kâğıt-kalem İstedi. Getirdiler. Kâğıdın Üzerine, "bal Ve Râziyâne (dere Otu Cinsinden Bir Nevî Ot Adı)" Yazdı. O Kimse, Bu Mektubu Da Alarak Yola Çıktı. Şîrâz'a Vardığında Pâdişâhla Görüşmek İstedi. Pâdişâhın Karın Ağrısından Muzdarip Olduğunu, Şu Anda Hamamda Bulunduğunu Söylediler. Hamama Gitti. Pâdişâhın Yanına Girdi. Pâdişâhın, Ağrılar Sebebiyle Çok Sıkıntıda Olduğunu Gördü. Yanına Varıp Selâm Verdi. Pâdişâh Selâmını Alıp Nereden Geldiğini Sordu. "kazvin'den." Dedi. Pâdişâh, Kazvin İsmini Duyunca, Hocası Cemâleddîn Hazretlerinin Durumunu, Nasıl Olduğunu Sordu. O Kimse İyi Olduğunu Bildirip, Mektubu Verdi. Pâdişâh Mektuptaki İki Kelimeyi Okuyunca, Hocasının Kerâmet Olarak Bu Sıkıntısını, Rahatsızlığını Bildiğini Ve Bu İlâcı Yazdığını Söyledi. Hemen, Bal İle, Mektupta Bildirilen Ot Getirilerek İlâç Hazırlandı. Pâdişâh Bu İlâcı Kullandı. Allahü Teâlânın İzni İle Ağrılarından Hiçbir Şey Kalmadı. Pâdişâh, Allahü Teâlâya Çok Şükretti. Hocasına Olan Muhabbet Ve Bağlılığı Daha Da Arttı. Gelen Kimseye De Çok İkrâmda Bulunup Kolaylık Gösterdi.
kaynaklar
1) Nefehât-ül-üns Tercemesi; S.488
2) Nesâyim-ül-mehabbe; S.272
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.8, S.118