O Hatim-i Esam ki, devrinin bir tanesi.

Velilerden Şakik-i Belhi’nin talebesi.

Çocuk yaşta başladı hocasının dersine.

Vakıf oldu bilcümle ilimlerin hepsine.

Bir gün Şakik-i Belhi, çağırıp kendisini,

Sordu ki: (Kaç senedir dinliyorsun dersimi?)

(Otuz yıldır) deyince, sordu ki: (Peki, benden,

Bunca yıl ne öğrendin, ne oldu istifaden?)

Dedi ki: (Ey üstadım, otuz küsur senedir,

Sizlerden öğrendiğim yalnız sekiz nesnedir.)

O böyle söyleyince, üstadı üzüldü pek.

Dedi: (Öğrenmemişsin fazla şey benden demek.

Bunca yıl gayret ettim senin yetişmen için.

Seninse istifaden az olmuş, acep niçin?)

Dedi ki: (Ey üstadım, böyledir hakikaten.

Lakin fazlasını da istemezdim ben zaten.

Zira biliyorum ki, dünya ve ahirette,

Felaha ermek için, bunlar kâfi elbette.)

Hocası buyurdu ki: (Nedir bunlar evladım?

Söyle de, benim dahi olsun bir malumatım.)

Dedi ki: (Birincisi, baktım, herkes şimdiden,

Bir şeyi gaye seçmiş, koşar onun peşinden.

Kimi mal, kimi para, kimi şöhret peşinde.

Kimi de mevki makam, rütbe endişesinde.

Yegane gaye olmuş, bunlar o insanlara.

Hırs ile uğraşırlar, varmak için bunlara.

Ve lakin dikkat ettim, o sevdikleri şeyler,

Onlara, kabre kadar arkadaşlık ederler.

Hiçbiri, onlar ile girmiyorlar kabire.

Halbuki onlar için uğraşmıştı habire.

Düşündüm ki, öyle dost bulayım ki kendime,

Öldüğümde, benimle, o da girsin kabrime.

Sadece bu dünyada olmasın bana yaran.

Öldükten sonra dahi, ayrılmasın yanımdan.

Mezara girdiğimde, bırakmasın beni tek.

Bulunsun hep yanımda, kıyamet gününe dek.

Böyle sadık arkadaş ve böyle vefalı yar,

Ne olabilir? diye, düşünüp verdim karar.

(Rabbime ibadet)ten daha vefalı, sadık,

Arkadaş bulamayıp, sarıldım ona artık.

Bildim ki, ibadetler yapılınca ihlasla,

Sahibini, hiç yalnız bırakmaz yolda asla.

O, ölüp de kabire girdiği zaman bile,

Ayrılmayıp, arkadaş olurlar onun ile.

Tamamen yüz çevirip o yalancı dostlardan,

Rabbime ibadete sarıldım hiç durmadan.

Haram ve günahlardan, kaçındım ince ince.

İyilik, ihsan yaptım elimden geldiğince.)

Şakik dedi: (Çok doğru söylüyorsun ey Hatim!

İkinci faideni söyle de dinleyeyim.)