şam Velîlerinin Büyüklerinden. On İkinci Asrın Sonlarında Vefât Etti. Hayâtı Hakkında Fazla Bir Bilgi Yoktur. Zamânında Bulunan Tasavvuf Büyüklerinin Önde Gelenlerinden İdi. Hâl Ve Hareketleri, Güzel Ahlâkı İle Herkes Tarafından Sevilir, Çok Hürmet Edilirdi. Kendi Hâlinde Yaşar, Sıkıntıda Olanların Yardımına Koşardı.

bir Gün, Şam Kâdısı Hayvanına Binmiş Bir Yerden Geçiyordu. Baktı Ki, Berk Hazretleri İleride Bir Yerde Ayakta Duruyor. Önünde Bir Hırka Ve Elinde De Kalın, Büyük Bir Sopa Var. Çok Hiddetli Bir Şekilde, Elindeki Sopayla O Hırkaya Hücûm Ediyor Ve Sopayla Vuruyordu. Her Vuruşunda, Hırkadan Kan Fışkırıyor, Çıkan Kanlar Etrâfa Yayılıyordu. Kendinden Geçmiş Bir Hâlde, Arada Bir "allah!" Diye Haykırarak, Sanki Harb Meydanında İmiş Gibi O Hırkayı Dövüyordu. Bu Hâli Dikkat Ve Hayretle Seyreden Kâdı Efendi, Hayvanından İndi. Yerde, Bir Mikdâr Daha Berk Hazretlerini Seyretti. Bir Zaman Sonra Berk Hazretleri O Hâlden Ayrılıp, Normal (zâhir) Hâline Gelince, "efendim! Bu Ne Hâldir? Bu Durumu İzâh Eder Misiniz?" Dedi. Berk Hazretleri Cevâbında Şöyle Anlattı:

"şu Anda Mensûre Vak'ası Meydana Geldi. Müslümanlarla Kâfirler Harb Ediyorlardı. Müslümanlara Yardım Ettim. Allahü Teâlânın İzni İle Müslümanlar Gâlib, Kâfirler Zelîl Ve Perişân Oldular. Bu Gördüğün Kanlar, Kâfirlerin Kanıdır. Sen, Şimdi Bu Günün Târihini Tut. Bir Zaman Sonra Bu Hâdisenin Haberi Gelir. Bu Târih İle Karşılaştırırsın. Aynı Gün Ve Saatte Olduğunu Görünce, Bu Söylediklerime Yakînen İnanmış, İyice Anlamış Olursun." Dedi. Berk Hazretlerinin Bu Sözlerini Hayretle Dinleyen Kâdı Efendi, Hâdisenin Târihini, Saatini Not Edip Ayrıldı. Aradan Bir Zaman Geçtikten Sonra, Bu Hâdisenin Haberi Geldi. Hâdisede Bulunanlardan Bir Grup Kâdının Huzûruna Gelip, "harbin Şiddetli Ânında, Havada Bir Kimse Görüldü. Elinde Büyük Bir Sopa Vardı. O Sopa İle Düşmanların Başlarına Vuruyor, Vurdukça Da Kan Fışkırıyordu. O Kimsenin Sıfatları Da Şöyle İdi." Diyerek Berk Hazretlerini Tarif Ettiler.

beyitler

işi Geciktirmeyin

şam Şehrinde Yetişen, Büyük Bir Evliyâdır,

şaşılacak Yüzlerce, Kerâmetleri Vardır.

güzel Ahlâk Sâhibi, Üstün Bir Velî İdi,

herkesçe Sevilir Ve Çok Hürmet Edilirdi.

bir Gün Şam'ın Kâdısı, Binerek Hayvanına,

hayvanını Durdurup, Ona Baktı Bir Zaman.

zîrâ Hazret-i Berk'in, Hâli Çok Mânidardı,

bir Elinde Kalın Ve Büyük Bir Sopa Vardı.

bir Hırka Duruyordu, Önünde Hem O Zaman,

o Hırkaya Şiddetle, Vuruyordu Durmadan.

her Vuruşta, Hırkadan, Kalar Fışkırıyordu,

vurdukça Çıkan Kanlar, Etrâfa Sıçrıyordu.

sanki Harp Ediyordu, Düşmanla Hazret-i Berk,

kendinden Geçiyordu, "allah Allah" Diyerek.

hayretten Dona Kaldı, O An Kâdı Efendi,

o Hal Sona Erince, Yaklaşıp Suâl Etti.

dedi Ki: "ey Efendim, Ne İdi O Hâliniz?

hikmetini Bana Da, Lütfen Söyler Misiniz?"

buyurdu: "kâfirlerle, Müminlerden Bir Ordu,

falan Yerde Tutuşmuş, Çetin Harp Ediyordu.

müminler Zayıf İdi, Yardım Ettim Onlara,

çok Şükür Müslümanlar, Gâlip Geldi Küffâra.

eğer Yetişmeseydim, Yardımına Onların,

hezîmeti Olurdu, Bu Harp Müslümanların.

kâfirlerin Halleri, Çok Fenâdır Şu Anda,

ve Küffâr Kanlarıydı, O Fışkıran Kanlar Da."

şam Kâdısı Duyunca, Hazret-i Berk'ten Bunu,

anladı Bu Kimsenin, Hâl Ehli Olduğunu.

o Günün Târihini, Not Etti Bir Kenara,

müslümanlar Dönünce, Sordu Bunu Onlara.

onlar Da Hâdiseyi, Şöylece Anlattılar,

dediler: "kuvvetliydi, Kat Be Kat Bizden Onlar.

mağlup Oluyorduk Ki, Neredeyse Küffâra,

havada Çok Heybetli, Bir Zât Gördük O Ara.

elindeki Sopayla, Düşmana Vurdu, Vurdu,

vurdukça Küffâr Kanı, Etrafa Sıçrıyordu.

onun Yarıdmı İle, Düşmana Gâlip Geldik,

lâkin O Zât Kim İdi, Onu Hiç Bilemedik."

şam Kâdısı Dedi Ki: "o, Hazret-i Berk İdi,

size Tâ Şam Şehrinden, Yardıma Gelmiş İdi.

derdi Ki: "ey İnsanlar, Sakın Gaflet Etmeyin,

tövbe Ve İstiğfârı, Bir An Gecktirmeyin.

"sonra Tövbe Ederim", Derseniz Bu Gün Eğer,

nasib Olmayabilir, Âni Gelir Eceller.

işi, Biraz Sonraya, Bırakmayın Ki Aslâ,

böyle Geciktirenler, Pişmân Olur Pek Fazla.

zîrâ Buyurmuştur Ki, Bir Gün Nebiyy-i Zîşân;

"sonraya Bırakanlar, Elbette Eder Ziyân."

aklı Olan, Dünyâda, Gelmeden Henüz Ecel,

ölüm Ve Âhirete, Hazırlanır Mükemmel.

bilir Ki Dünya Fânî, Ebedîdir Âhiret,

esas Âhiret İçin, Gösterir Fazla Gayret."

kaynaklar

1) Câmiu Kerâmât-il-evliyâ; C.1, S.366

2) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.6, S.147