Ehl-i beyti kiramdan, keramet ehli bir zat.

Ondan yayılıyordu kalplere nur, füyuzat.

Yolculuğa çıkmıştı , o birgün biri ile.

Kendi katırda idi, o ise merkebiyle.

Bir dağın eteğinden giderken konuşarak,

Üst taraftan, süratle bir kurt geldi koşarak.

Ve İmam’ın önüne atıverdi kendini.

Durdu İmam, görünce o kurdun geldiğini.

Hayvan, kendi halince sesler çıkartıyordu,

Sanki bir derdi vardı, onu arz ediyordu.

İmam onu dinleyip, buyurdu ki o vakit:

(Peki olur, üzülme, sen şimdi yerine git.

Arzu ettiğin gibi ederim ona dua.

Allah’ın izni ile, bulur şifa ve deva.)

O kurt, sevinç içinde dönüp gitti yerine.

Sordu hazret-i İmam sonra yanındakine.

Buyurdu ki: (Bu kurdun, sen de gördün halini.

Ve lakin anladın mı bana ne dediğini?)

Dedi ki: (Bizde öyle haslet yok anlayacak.

Peygamberin torunu bunlardan anlar ancak.)

Buyurdu: (Kurt dedi ki, hastadır şimdi eşim.

Size, bir duanızı almak için gelmişim.

O, karın ağrısıyle kıvranır şimdi hepten.

Dua buyurunuz da, halas olsun bu dertten.

Dua edeceğimi söz verince kendine,

Sevinip, neşe ile dönüp gitti yerine.)

Gözü a’ma biri de, sordu ki ona bir gün:

(Siz, torunu musunuz Allah’ın Resulünün?)

O (Evet) buyurunca, sordu yine: (Peki siz,

Sevgili Peygamberin, bir varisi misiniz?)

İmam (Evet) deyince, sordu yine o adam:

(Peki, sizde şu haslet bulunur mu ya İmam!

Ölüleri diriltmek, körleri iyi etmek.

Baras hastalığını tamamiyle gidermek?)

Şöyle buyurdular ki ona Muhammed Bakır:

(Allah’ın izni ile, bu kuvvet bizde vardır.)

O, sevinip şöylece arz etti ki İmam’a:

(Benim, uzun zamandır iki gözüm de a’ma.

Madem ki sizde vardır böyle kuvvet efendim,

Bir himmet buyurun da, açılsın şu gözlerim.)

O, mübarek elini sürdü onun yüzüne.

Nur geldi o esnada onun iki gözüne.

Görmeye başlamıştı iki gözü de hemen.

Lakin İmam, adama şöyle dedi peşinden:

(Kardeşim, a’ma iken kolaydı senin işin.

Hesaba çekilmezdin ahirette göz için.

Lakin şimdi, gözlerin açılınca bu günde,

Hesaba çekilirsin yarın mahşer gününde.

Ben, sana hakikati söyledim ki, bilesin.

Şimdi yap tercihini, hangisini dilersin?)

Dedi ki: (Tek hesabım olmasın da mahşerde,

Varsın iki gözüm de, görmesin hiç bu yerde.)

O böyle söyleyince, elini sürdü tekrar.

Adamın iki gözü, yine görmez oldular.