Hazret-i Sıddık ile Hazret-i Ali, bir gün,

Gelip oturmuşlardı, huzurunda Resul'ün.

O esnada içeri biri girdi bu kere.

Selam verdi Resul'le, Hazret-i Ebu Bekr'e.

Farketti ki, ordadır hem de Hazret-i Ali.

Adam onu görünce, değişti birden hali.

Benzi beti sararıp, mahcup oldu be gayet.

Hazret-i Ebu Bekir, eyledi buna hayret.

Hemen sual etti ki, Aliyyül Mürteza'dan:

(O, niçin mahcup oldu, seni gördüğü zaman?)

Dedi: (Yirmibin akçe, borcu var onun bana.

Bu, sebep olabilir çok mahcup olmasına.)

Hazret-i Ebu Bekir üzüldü buna gayet.

Zira pek çoktu onda, insanlara merhamet.

Huzuruna çağırıp, sordu ki o kimseye:

(Niçin ödemiyorsun, sen borcunu Ali'ye?)

Dedi ki: (Ödemeye, yok bende güç ve takat.

Yoksa, geciktirmezdim ödemeyi bir saat.)

Buyurdu ki: (Borcunu, şimdi ben ödeyeyim.

Sen dahi bir arzumu, yerine getir benim.

Fatiha suresinin, okuyup bir kısmını,

Hediye eyle bana, ecir ve sevabını.)

Çok sevindi o kimse, bunu duyduğu zaman.

Ve lakin okuyunca bir miktar Fatihadan,

Buyurdu ki: (Devam et, oku da gel sonuna.

Yirmibin akçe daha, vereyim ben de sana.)

O şahıs, bitirince okuyup Fatiha'yı,

Hediye etti ona, kırkbin akçe parayı.

Yine Resul-i ekrem, şöyle buyurmuşlardır:

(Sekiz adet Cennette, birçok kapılar vardır.

Beş vakit namazına dikkat eden insanlar,

(Namaz) adlı kapıdan, Cennete çağrılırlar.

Her kim de cihad için, etmişse fazla gayret,

(Cihad) adlı kapıdan, olunur o da davet.

Kimler de sadakayı, çok vermişlerse eğer,

(Sadaka) kapısından, çağrılırlar bu sefer.

Ve yine bunun gibi, çok oruç tutanlar da,

(Oruç) adlı kapıdan, çağrılırlar orada.)

Resul, bu hadisini buyurduğu saatte,

Hazret-i Sıddık dahi, var idi cemaatte.

Şöyle arz eyledi ki, müsade isteyerek:

(Kapıların birinden çağrılmak zor değil pek.

Acaba bir müslüman var mıdır ki dünyada,

Kapıların hepsinden çağrılsın aynı anda?)

Buyurdular ki: (Evet, vardır öyle kimseler.

Onları, her kapıdan davet eder melekler.

Ümit ediyorum ki, sen, o kimselerdensin.

Her kapıdan çağrılıp, Cennetlere girersin.)