Dedi ki: (Doğru mudur söylediğin bu haber?)

Nuaym dedi: (Ya Ömer, bana inanmıyorsan,

Git hemen evlerine, inanırsın o zaman.

Lakin sana diyeyim bunun kolay yolunu,

Git, kendi elin ile boğazla bir koyunu.

Eğer yemezler ise, senin kestiğin eti,

Bil ki, kabul etmişler onlar islamiyet’i.)

Hiddetinden o anda, kan sıçradı beynine.

Ayrılıp gitti hemen kardeşinin evine.

Varıp, kapılarını vuracak idi ki tam,

İçerden kulağına geldi tatlı bir kelam.

Koyuldu dinlemeye o sözleri pür dikkat.

Bunlar, insan sözüne benzemiyordu fakat.

Meğer Taha suresi inmişti o günlerde.

Onu, hazret-i Habbab okuyordu içerde.

Hem hazret-i Ömer’in gelmesi korkusundan,

Kilitlemişler idi kapıyı arkasından.

Kapıya, şiddet ile vurdu hazret-i Ömer.

İçerde sure ile Habbab’ı gizlediler.

Açtılar korku ile kapıyı en nihayet.

Baktılar ki o gelmiş, kılıç ile pür hiddet.

Kız kardeşi, görse de çok kızgın olduğunu,

Yine (Hoş geldin!) deyip, içeri aldı onu.

Girdi hazret-i Ömer haneden içeriye.

Sordu hemşiresine (Ne okurdunuz?) diye.

Ne için geldiğini anlamıştı o kati.

Doğuyu söylemeyip, gizledi hakikati.

Dedi ki: (Aramızda var idi bir mesele.

Onu konuşuyorduk az önce zevcim ile.)

Lakin hazret-i Ömer, inanmadı pek buna.

Dedi ki: (Öyle ise, bir koyun getir bana.)

Ve kendi eli ile keserek onu hemen,

Pişirdi az bir miktar, o koyunun etinden.

Sonra da ikisini yemeye etti davet.

Lakin onlar, davete etmediler icabet.

Anladı ki, girmişler bunlar islamiyet’e.

Başladı kardeşine cefa ve eziyete.

Dedi ki: (Doğru imiş, işittiğim o haber.

Siz de, Onun sihrine aldanmışsınız meğer.)

Sonra, zevci Said’i yakasından tutarak,

Fırlatıp yere attı, fena gadaplanarak.

Kız kardeşi, zevcini kurtarmak gayesiyle,

Geldiyse de, yıkıldı bir tokat darbesiyle.

O öfkeli tokatın şiddeti ile hemen,

Kan akmaya başladı o mübarek yüzünden.

Kardeşi Fatıma’nın canı fena yanmıştı.

Ve hatta o tokatla, kanlara boyanmıştı.

Lakin o, imanından aldığı kuvvet ile,

Şöyle feryad etti ki: (Ya Ömer, beni dinle!

Niçin Hak teâlâ’dan korkmaz ve utanmazsın?

Ve Onun gönderdiği Resul’e inanmazsın?

Ben ve zevcim inandık Allah’ın bu dinine.

Boynumuzu kessen de, dönmeyiz bundan yine.)