büyük Velîlerden. İsmi, Seyyid Câfer Mekkî'dir. Mekke-i Mükerremede Doğdu. Doğum Târihi Bilinmemektedir. 1721 (h.1134) Senesinde Mekke-i Mükerremede Vefât Etti.
câfer Mekkî, Evliyâdan Şeyh Muhammed Velîdî İle Aynı Zamanda Yaşadı. Her İkisi De Âlim, Kâmil, Sâlih Ve Velî Kişilerdi. Talebelerinden Abdülkerîm Şirâbâtî Yazdığı Eserinde Önce Muhammed Velîdî'nin Sonra Da Câfer Mekkî'nin Üstünlüklerini Ve Kerâmetlerini Bildirmiştir.
şirâbâtî Şöyle Anlatır: "câfer Mekkî'nin Sayılamayacak Kadar Çok Kerâmetleri Vardır. Câfer Mekkî, Mekke-i Mükerremede İken Yanına Bir Kervancıbaşı Gelip, Medîne-i Münevvereye Gitmek İçin İzin Ve Duâ İstedi. O Da; "şimdi Gitmeyiniz." Buyurdu. Birkaç Gün Sonra Tekrar Gelip İzin İstedi. Câfer Mekkî İzin Vermedi. Kervancıbaşı Söz Dinlemeyip Yola Çıktı. Yolda Eşkıyâlar Yollarını Kesip Birkaç Kişiyi Öldürdüler. Mallarını Da Aldılar. Kervancıbaşı O Zaman Câfer Mekkî'yi Hatırlayıp Ondan Yardım İstedi. Eşkıyâlar Da Ona Dokunmadılar. O Da Mekke'ye Döndü Ve Câfer Mekkî'nin Huzûruna Gitti. O Zaman Ona; "medîne'ye Gitmeyiniz Dedim Söz Dinlemedin Ve Gittin. Birkaç Kişinin Katline Ve Mallarının Telef Olmasına Sebeb Oldun. Hem Bizden İzinsiz Gidersin Hem De Bizden Yardım İstersin. Mâdem Ki Kendi Fikrine Göre Hareket Ettin. Niçin Bizden Yardım İstedin?" Buyurdu. Bunun Üzerine O Şahıs Tövbe Etti Ve Bir Daha Evliyânın Sözünden Dışarı Çıkmadı."
yine Şirâbâtî Anlatır: "bir Zaman Bâzı Hasetçiler, Câfer Mekkî'yi Katletmek İstediler. Gizlice Harem-i Şerîfe Gittiler. Câfer Mekkî, Her Gün Talebeleri İle Gelip, Minbere Yakın Bir Yerde Namazını Kılardı. Onlar Da Oraya Gittiler. Lâkin O Gün Câfer Mekkî Gelmeyip, Sâdece Talebelerini Gönderdi. Bir Cumâ Günü O Hasetçiler, Onun Evi Civârına Gidip Saklandılar. Cumâ Namazına Çıkmasını Beklediler. Çok Sonra, Talebeleri İle Cumâ Namazını Kılmış Olduğu Hâlde Geri Döndüğünü Gördüler. Evinden Çıkarken Kimse Görmemişti. Bunun Üzerine Tövbe Edip, Dâvâlarından Vaz Geçtiler."
şirâbâtî Anlatır: "câfer Mekkî, Hârikulâde Hâller Sâhibi İdi. Ona Çok Kerre Gaybdan Rızk Gelirdi. Yanındakiler Bunu Açıkça Görürlerdi. Onun Bir Seccâdesi Vardı. Her Zaman Üzerine Oturur, Sohbet Ederdi. Hizmetçileri İhtiyaç İçin Para İstediklerinde, Alacakları Şeyleri Sorar, O Kadar Parayı Seccâde Altından Alır Onlara Verirdi. Başka Zaman Hizmetçiler Seccâdenin Altına Baktıklarında Bir Şey Bulamazlardı."
kaynaklar
1) Câmiu Kerâmât-il-evliyâ; C.1, S.381
2) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.16, S.300