Müttaki bir müslüman vardı ki o devirde,

Adiyy bin Müsafir’le karşılaştı bir yerde.

O veli, kendisine buyurdu ki: Evladım!

Sen şimdi bir sefere çıkıyorsun, anladım.

Sen, bu seyahatinde giderken Şam yönüne,

Eğer vahşi hayvanlar çıkarlarsa önüne,

Onlara nida et ki: (Ey hayvanlar, çekilin!

Çünkü emri böyledir Adiyy bin Müsafir’in.)

Ve eğer bir denizde yolcu olursan tekrar,

Fırtınaya tutulup, yükselirse dalgalar,

Yine nida eyle ki: (Sakin olun ve dinin!

Çünkü bana tembihi bu yaldadır Adiyy’in.)

O kimse (Peki) deyip, gitti yolculuğuna,

Çıktı vahşi hayvanlar, biraz sonra yoluna.

Adiyy’in tembihini söyleyince o fakat,

Yerlerinde, mıh gibi durdular o hayvanat.

Başları önlerinde ve hatta geri geri,

Mahcubiyet içinde, terk ettiler o yeri.

Sonra da, bir gemiye bindi müteakiben.

Kuvvetli bir fırtına kopuverdi aniden.

Dalgalar, dağlar gibi yükselince, bu defa,

Gemileri, denizde batacaktı az daha.

Bu sefer seslendi ki: (Ey dalgalar, durulun!

Çünkü Adiyy’in emri böyledir, sakin olun!)

Onun hürmeti için ve Allah’ın izniyle,

Rüzgar dinip, dalgalar duruldu tamamiyle.