meşhûr Velîlerden. Doğum Târihi Bilinmemektedir. 1457 (h.862) Senesinde Vefât Etti. Kabri Püran'dadır. Önce Din İlimlerini Öğrenip, Bu Hususta Yetişti. Öğrendiği Din Bilgilerine Ve Peygamber Efendimizin Sünnet-i Seniyyesine Son Derece Bağlı İdi. Dînin Emirlerine İyice Bağlı Olduğundan Ve Bütün Gücüyle Uyduğundan, Tasavvufta Kemâle Erip, Üstün Hâllere Kavuştu. Zâhirüddîn Halvetî'nin Sohbetlerinde Bulundu.

insanlarla Münâsebetinde Ve Yaşayışında Dâimâ Dînin Koyduğu Ölçülere Uyardı. Vaktinin Çoğunu İbâdetle Geçirirdi. Bunun Dışında Kalan Vakitlerde Müslümanların İşlerini Görürdü. Her Kimin Bir Sıkıntısı Olsa, Hemen Yardımına Koşar Bu Hususta Büyük Bir Gayretle İşini Görür, Sıkıntıdan Kurtararak Duâsını Alırdı. O İşin Halledilmesi İçin Her Kime Mürâcaat Edilmesi Gerekirse Bunu Yapar Ve İşi Halletmeye, Müslüman Kardeşini Sıkıntıdan Kurtarmaya Çalışırdı. Nasîhatları Ve Vâzları Çok Tesirli İdi. İnsanlara Dînin Emirlerine Uymaları Ve Yasakladıklarından Sakınmaları Husûsunda Çok Nasîhat Ederdi. Onun Ağzından Çıkan Sözler Bilinse Ve Daha Önce Duyulmuş Olsa Da Dinleyenlere O Söylediği Zaman Bambaşka Bir Tesiri Vardı.

tasavvufta Üveysî İdi. Peygamber Efendimizin Rûhâniyetinden Feyz Alırdı. Kendisi Şöyle Demiştir: "her Ne Zaman Bir Zorlukla Karşılaşsam Veya Bir Sıkıntıya Düşsem, Peygamber Efendimizin Rûhâniyeti Vâsıtasız Olarak Beni, Sıkıntıdan Kurtarır." Evinden Misâfir Eksik Olmazdı. Misâfirleri İçin Nefis Yemekler Hazırlardı. Halbuki Bağından Ve Tarlasından Az Bir Mahsul Elde Ederdi. Her Ne Zaman Şehirden Kendisine Misâfir Olmak İçin Yola Çıkan Olsa, Bunu Kerâmetiyle Bilir, Gelecek Olanların Sayısına Göre Nefis Yemekler Hazırlatırdı.

yiyeceğin Helâl Olmasını Ve Şüpheli Şeylerden Sakınmak Gerektiğini Şöyle Anlatmıştır: "bir Gece Mescidde Kur'ân-ı Kerîmi Hatmettik. ırmak Kenarında Bulunan Türklerden Biri, Birkaç Pişi Ekmek Getirip Bana Yemem İçin ısrar Etti, Yemin Verdi. Ben De Bir Ekmek Alıp Dörde Böldüm, Bu Parçalardan Birinden Az Bir Miktar Yedim. Bunu Yeyince Feyz Yolum Bir Müddet Tıkandı."

mevlânâ Câmî Şöyle Anlatmıştır: Bir Gün Bir Cemâatle Celâleddîn Ebû Yezîd Pürânî'yi Ziyârete Gittik. O Sıra Üzüm Zamânı İdi. Bizi Üzüm Yememiz İçin Bağına Bıraktı. Kendisi Gitti. Biz Bağı Gezdik Ve Dilediğimiz Şekilde Üzüm Yedik. Aramızdan Biri Birkaç Salkım Üzümü Götürmek İçin Yanına Aldı. Bir Başkası Üzümü Alan Kimseye Götürmeye İzin Vermemiştir, Dedi. Bu Sırada Bir Başka Zât Bu Hususla İlgili Olarak Şöyle Anlattı: Bir Zâta Bir Grup Misâfir Gelmişti. Misâfirlerden Biri Teberrüken Sofradan Bir Şeyi Yanına Almıştı. Hizmetçi Sofrayı Kaldırınca, O Âlim Hizmetçiye Niçin Sofradan Bir Şeyin Alınmasına Mâni Olmadın Diye Sorup, Alınan Şeyin Tekrar Sofraya Bırakılmasını İstedi. Hizmetçi De O Şeyi Sofraya Geri Bırakmasını Ricâ Edince, Alan Kimse Bıraktı. Aramızdaki Zât Bunu Anlattıktan Sonra, Celâleddîn Ebû Yezîd Hazretleri Yanımıza Geldi. Bizi Yanına Çağırıp Yemek Yedirdi. Yemekten Sonra Müsâde Alıp Gideceğimiz Sırada Kapının Önüne Durup; "her Kime Bağa Girmeye İzin Verilmişse, Bu İzin, Yemeye Ve Götürmeye İzindir. O Sofrasından Alınanı Geri Bıraktıran Zât İyi Etmemiştir. Şâyet Baştan Buna İzin Vermemiş İse, Alınan Şeyi Sonradan Helal Edip Almaması İyi Olurdu, Dedi." Kerâmetiyle Hâdiseye Ve Konuşulanlara Vâkıf Oldu.

bir Defâsında Da Yine Bir Grup Misâfir Onu Ziyârete Gitmişti. İçlerinden Biri Hatırından Şöyle Geçirmişti: "eğer Bu Zât Evliyâ Ve Kerâmet Sâhibi İse, Bana Bir Miktar Kişniş Verir. Evine Vardıklarında O Kimseyi Çağırıp Bir Müddet Beklemesini Söyledi. Evine Girip Bir Miktar Üzüm Getirdi. Ona Verip, Kusura Bakma Bizim Bağlarımızda Kişniş Olmaz!" Dedi.

namaz Kılarken, Kendinden Geçer, Bambaşka Bir Hâle Girerdi. Yanında Bulunanlar Onun Bu Hâline Şaşıp Kalırdı.

kaynaklar

1) Sefînet-ül-evliyâ; S.188

2) Nefehât-ül-üns; S.569

3) Nesâyim-ül-mehabbe; S.322