evliyânın Büyüklerinden. İnsanları Hakka Dâvet Eden, Doğru Yolu Göstererek Saâdete Kavuşturan Ve Kendilerine "silsile-i Aliyye" Denilen Büyük Âlim Ve Velîlerin Yirmincisidir. Doğum Târihi Bilinmemekte Olup, 1562 (h.970) Senesinde Vefât Etti.

rûh İlimlerinde Mütehassıs İdi. Büyük Âlim Ve Kâmil Bir Velî Olan Dayısı Kâdı Muhammed Zâhid'in Derslerinde Yetişti. Dayısına Talebe Olmadan Önce, On Beş Sene Nefsinin İsteklerinden Kurtulmak İçin Mücâdele Etmiş Ve İnsanlardan Uzak Yaşamıştı.

bir Gün Ellerini Açıp, Âcizliğini Ve Çâresizliğini Allahü Teâlâya Yalvararak Arz Etmişti. Âniden Hızır Aleyhisselâm Gelip; "eğer Sabır Ve Kanâat İstiyorsan, Muhammed Zâhid'in Hizmet Ve Sohbetine Kavuşmakta Acele Et. O Sana Sabır Ve Kanâati Öğretir." Buyurdu. Hemen Muhammed Zâhid'in Yüksek Huzûruna Varıp, Orada İlim Tahsîl Etti. Güzel Terbiye Görüp, Kemâle Geldi. Hocası Ona, İnsanlara Doğru Yolu Anlatmak, Ebedî Olan Cehennem Azâbından Kurtaracak Şeyleri Bildirmek İçin Hilâfet Verdi. Hocasının Vefâtından Sonra Yerine Geçip, Semerkand'da, Doğru Yoldan Ayrılanlarla Ve Dîne Sonradan Sokulan Bid'atlerle Uğraştı. Bid'atleri Yok Etti. Çok Velî Yetiştirdi.

insanları Allahü Teâlânın Yoluna Çağırmada Çok Gayret Gösterdi. Talebelerinin Terbiyesi Husûsunda, İnsan Üstü Bir Kuvvet Ve Gayrete Sâhipti. 1562 (h.970) Senesinde, İkinci Binin Yenileyicisi İmâm-ı Rabbânî Hazretlerinin Dünyâya Gelmesinden Bir Sene Önce, Büster Kasabasının Dasferar Köyünde Vefât Etti. İnsanları İrşâd İçin Yetiştirdiği Yüksek Talebeleri Pekçoktur. Bunların En Büyüğü, Oğlu Hâce Muhammed İmkenegî'dir.

kaynaklar

1) Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye; (48. Baskı) S.1050

2) Umdet-ül-makâmât; S.75

3) Hadâik-ül-verdiyye; S.177

4) Reşehât Zeyli; S.5

5) Hadîkat-ül-evliyâ; S.88

6) Behçet-üs-seniyye; S.8

7) İrgâm-ül-merîd; S.67

8) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.13, S.378