Ebu Bekr bin Hüvara, halis Allah adamı.

Dine hizmetle geçti hayatının tamamı.

Bir sohbet esnasında, sordular ki bu zata:

(Meşhur evliyalardan, kimler vardır Irak’ta?)

Buyurdu ki: (Bu yerde, sekiz evliya vardır.)

Ve adlarını sayıp, dedi: (İşte bunlardır.)

Saydığı isimlerden, sonuncusunu fakat,

Hiç işitmemişlerdi, bilmiyordu cemaat.

Sekizinci olarak çünkü İbni Hüvara,

Abdülkadir Geylani buyurmuştu onlara.

Dediler ki: (Efendim, tanımadık biz onu.

Lütfen siz tanıtınız onun kim olduğunu.)

Cevaben buyurdu ki: (Iraklıdır bu zat da.

Çok büyük veli olup, halen yaşar Bağdat’ta.

Bu gün duymadıysa da, kimse onun ismini,

Çok yakında, insanlar tanırlar kendisini.

Zamanının en büyük velisi olacaktır.

İnsanların kalbine, feyiz, nur salacaktır.)

Bu konuşmadan sonra, geçmişti ki bir zaman,

Abdülkadir Geylani, dillere oldu destan.

İnsanlar dediler ki: (Bunu, İbni Hüvara,

Bize müjdelemişti, yıllar önce bir ara.)

Bu mübarek veli zat, buyuruyor ki: (Şayet,

Kabrimi, kırk çarşamba, kim ederse ziyaret,

Cehennem ateşinden kurtulduğuna dair,

O kimseye, bir berat, yani senet verilir.)

Yine buyurmuştur ki: (Benim bu haremime,

Yani ziyaret için, kim gelirse kabrime,

Vücudunun, ateşte yanmaması için, ben,

Rabbime yalvararak, söz aldım kendisinden.)

İşte bu yüzdendir ki, türbe içine şayet,

Girmiş olsa bir balık, veyahut bir başka et,

Onun bereketiyle, o eti, ateş yakmaz.

Pişirmek isteseler, bu asla mümkün olmaz.