evliyânın Büyüklerinden Ve Fıkıh Âlimlerinden. Künyesi Ebû Abdullah, İsmi Câfer Bin Abdürrahîm El-mehâî'dir. Cünd Şehrine Yakın Bir Yerde İkâmet Etti. Açık Kerâmetleri Görüldü. 1067 (h.460) Senesinde, Oturduğu Köyde Vefât Etti. Fıkıh İlmi Üzerine Birçok Eser Yazdı. Ebû Abdullah, Çok İbâdet Eden, Zühd Sâhibi, Sâlih, Haram Ve Şüphelilerden Kaçmasıyla Meşhûr Bir Âlimdi. Birçok Âlim, Kendisinden Fıkıh Öğrendi. Kâfî Kitabının Sâhibi İmâm Ebû İshak Es-sarzetî Bu Âlimlerdendir. Ebû Abdullah, Fıkıh İlmi Yanında Ferâiz Ve Diğer İlimlerde De Söz Sâhibiydi. Oğlu Ebû Bekr, Zamânın Büyük Ve Meşhur Âlimlerindendi.
şöyle Anlatılır: "ebû Abdullah Hazretlerinin Bulunduğu Köye Bir Gün Düşman Askerleri Saldırdı. Köylüleri Öldürmek İçin Evlerine Hücûm Ettiler. Kime Kılıçla Vursalar, Ona Hiçbir Şey Olmuyor Ve Kan Bile Akmıyordu. Köy Halkı Ve Ebû Abdullah'ın Talebeleri Bu Duruma Çok Şaşırdı. Bu Sırada Talebelerinden Biri Kendi Kendine; "burada Harb Var. Ben Kaçıp Memleketime Gideyim, Harb Bitince Geri Dönerim." Diye Düşündü. Hocasından İzin Almadan Memleketine Gitmek İçin Yola Çıktı. Köyden Biraz Uzaklaştıktan Sonra, Düşman Askerleri Onu Yakalayıp Öldürdüler. Düşman Askerleri, Buna Kılıç Darbelerinin Nasıl İşlediğini, Köyde Bulunanlara İse Neden İşlemediğini Merak Ettiler. Bunun Sebebini Araştırmaya Başladılar. Köylülere, Bunun Sebebini Sorduklarında, Onlar; "burada Şöyle Büyük Bir Zât Vardır. İsmi, Ebû Abdullah Câfer'dir. Onun Yüzü Suyu Hürmetine Allahü Teâlânın İzni İle Kılıç Darbeleriniz Bize Tesir Etmez." Dediler.
bunun Üzerine Düşman Askerleri, Ebû Abdullah Hazretlerinin Evine Gittiler. Onu Yakalayarak, Kılıçla Vurmaya Başladılar. Ebû Abdullah Hazretleri Darbelerle Yere Düştü. Düşman Askerleri Onu Öldü Zannederek, Öylece Bırakıp Evi Terk Ettiler. Onların Arkasından Ebû Abdullah'ın Talebeleri, Hocalarının Evine Girdiklerinde, Onu Namaz Kılarken Buldular. Namazı Bitince Talebeleri Ona; "hocam! Size Bu Kadar Kılıç Darbesi Vurdukları Halde Hiçbir Şey Olmadı Ve Vücûdunuzdan Bir Damla Bile Kan Akmadı. Bu Nasıl Oldu?" Diye Sordular. Ebû Abdullah; "allahü Teâlâ Her Şeye Kâdirdir. Ben Onların Bana Vurduklarının Farkında Bile Değildim." Deyince, Talebeleri; "hocam! O Anda Ne İle Meşgûl İdiniz?" Diye Suâl Ettiler. Ebû Abdullah Bunun Üzerine; "ben O Anda Yâsîn Sûresini Okuyordum. Onlar Gittikten Sonra Namaz Kılmaya Başladım." Dedi.
düşman Askerleri, Bütün Uğraşmalara Rağmen Bir Şey Yapamayacaklarını Anlayınca Çekilip Gittiler. Ebû Abdullah, Talebelerine İlim Öğretmeye Ve İnsanlara Allahü Teâlânın Emir Ve Yasaklarını Anlatmaya, Feyz Vermeye Devâm Etti.
kaynaklar
1) Câmiu Kerâmât-il-evliyâ; C.1, S.380
2) Tabakât-ül-havâs; S. 46
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.4, S.369