şâfiî Mezhebi Âlimlerinden Ve Büyük Velîlerden. İsmi, Ahmed Olup, Babasınınki Muhammed'dir. Künyesi Ebü'l-abbâs Ve Lakabı Şihâbüddîn'dir. Ebü'l-abbâs El-gamrî Diye Tanınmıştır. Aslen, Mısır'da Kâhire İle Dimyât Arasında Bulunan Mahalle Beldesindendir. Doğum Târihi Ve Yeri Tesbit Edilememiştir. Daha Çok Kâhire'de İkâmet Ederdi. 1499 (h.905) Senesinde Orada Vefât Etti.
ebü'l-abbâs El-gamrî, Çok Küçük İken, Babası İle Birlikte Mekke-i Mükerremede Ebü'l-feth El-merâgî Gibi Âlimlerin Sohbetlerinde Bulundu. Çocuk Yaşta İken Babası Vefât Etti. Kendisi İlim Öğrenmek Gayreti İçinde Yetişti. Ebû Cüleyde'nin Yanında Kur'ân-ı Kerîmi Ezberledi. İbn-i Hacer-i Askalânî Hazretleri İle Görüşüp, Sohbetinde Bulundu. Ders Aldı. Ayrıca; Alemüddîn-i Bülkînî, Şâvî, Hicâzî Ve İmâm-ül-kâmiliyye Gibi Zâtlardan İlim Öğrendi. Birçok Âlimden İcâzet Aldı. Eskiden Ezberlemiş Olduğu Şeyleri (kitapları), 1448 (h.852) Senesinde Hayreddîn İbn-ül-kasbî'ye Dinletirdi. Durup Dinlenmeden Çalışmış Ve Zamânının Büyük Âlimlerinden Olmuştur.
ilk Önceleri Mahalle Ve Kâhire Beldelerinde Tanındı. Sonra Meşhûr Olup, Şöhreti Her Tarafa Yayıldı. Birkaç Defâ Hacca Gitti. Mekke-i Mükerreme Ve Medîne-i Münevverede Bir Miktar Mücâvir Olarak Kaldı.
ebü'l-abbâs El-gamrî'nin Yazı Kâbiliyeti Pek Fazla İdi. Pekçok Kitabı Yazarak Çoğaltmıştır. İlim Ve Mârifette; Sağlam, Kuvvetli Ve Dayanıklı Bir Dağ Misâli İdi. Vekâr Sâhibi, Gâyet Ağırbaşlı Ve Heybetli Bir Zât İdi. Çok Hayır Ve Hasenât Yapardı. Çok Câmi Ve Mescid Yaptırmakla Tanınmıştır. Çeşitli Yerlerde Câmi Ve Mescid Yaptırmış Olup, Bunların En Tanınmışı, Kendi Adıyla Bilinen Ve Kendisinin Medfûn Bulunduğu Câmidir. Kerâmetleri Pekçoktur.
bir Defâsında, Ebü'l-abbâs El-gamrî'nin Talebelerinden Bâzıları Bir Gemide Yolculuk Yapıyorlardı. Yanlarında, Kendilerine Lâzım Olacak Gümüş Paraların Bulunduğu Bir Büyük Kese Bulunuyordu. Deniz Dalgalı Ve Fırtınalı Olduğundan, Gemi Zorla Yol Alıyor, Batacak Gibi Oluyordu. Para Keseleri Denize Düştü. Fakat Onlar Bu Hâli, Semmânûd Nâhiyesine Vardıklarında Anladılar. Hocaları Olan Ebü'l-abbâs Da Orada Bulunmakta İdi. Ona Durumu Arzettiler. O Da Gemi İle Birlikte Geri Dönün. Falan Yere Vardığınızda Ağı Sarkıtın. İnşâallah Keseyi Orada Bulursunuz" Dedi. Dediği Gibi Yaptılar Ve Keseyi Buldular.
"bir Defâsında Ebü'l-abbâs El-gamrî, Oğlu İle Birlikte, Bir Mermer Sütunu İki Deveye Yükledi. Mermer Sütun Çok Ağır Olduğundan, Develeri Yanyana Durdurup, Mermerin Birer Ucunu Develerin Sırtlarına Koyup Yola Çıktı. Öyle Bir Köprüye Geldi Ki, Ancak Bir Deve Geçebilirdi. İkisinin Birden Sığması Mümkün Değildi. Oğlu Ne Yapacağız Diye Düşünürken, Tam Köprünün Ağzına Geldiğinde Ebü'l-abbâs El-gamrî, Develerden Birini Köprüye Soktu. Mermerin, Diğer Devenin Sırtında Olan Ucunu Da Eline Alıp, Köprünün Dış Kısmında Havada Yürümeye Başladı. Böylece Gâyet Rahatça Geçtiler. Oğlu Da Diğer Deve İle Berâber Geçti. Normalinde Bir Kimsenin, Hem Havada Yürümesi, Hem Elinde Bir Devenin Zor Taşıdığı Bir Ağırlığın Bulunması, Bir De Deve İle Berâber Mermeri Karşıya Geçirmesi Mümkün Değildi. Fakat, O Kerâmet Olarak, Allahü Teâlânın İzni İle Bunu Gâyet Rahat Olarak Yaptı.
bir Defâsında Gamrî Hazretleri, Bulunduğu Beldeden Zeftâ Beldesine Geçmek İstemişti. Fakat Arada Nehir Vardı Ve Karşıya Geçmek İçin Bir Vâsıta Yoktu. Ebü'l-abbâs El-gamrî İşâret Etti. Bu Sırada, Nehirden Çıkan Bir Timsah, Gamrî'ye Doğru Yaklaştı. Sonra Da Bu Timsahın Sırtına Bindi Ve Rahatlıkla Karşıya Geçti.
ebü'l-abbâs El-gamrî, Meclisinde Günah İşlenmesine, Hele Gıybet Edilmesine Ve İnsanların Birbirleriyle Sert Konuşmasına, Alay Etmesine Aslâ İzin Vermezdi. Bir Defâsında Orada Bulunanlardan İki Kişi, Birbirlerine Uygunsuz Sözler Söylüyorlardı. Bunların İkisini De Eşyaları İle Birlikte Dışarı Attırdı. Dünyâya Düşkün Olanlardan Uzak Durur, Böyleleri İle Görüşmezdi.
ebü'l-abbâs Ahmed Bin Muhammed El-gamrî'nin Yazmış Olduğu Kıymetli Eserlerden Bâzılarının İsimleri Şöyledir: 1) es-sihâm-ül-mârika, 2) Resâil-ül-gamriyye, 3) Hall-üt-tılsım.
kerâmet Ve Menkîbeleri
gece Geçen Gemi
bâzı Kimseler, Bir Gemi İle Mahalle Beldesinden Başka Bir Yere Yük Taşıyacaklardı. Mahalle'nin Bulunduğu Yerde, Kıyıya Yakın Suların Derinliği Gâyet Az Olduğundan, Gemiciler Oraya Pek Yanaşmak İstemezlerdi. Bu Gemiciler İse, Bilmiyerek Geldikleri Kıyıda Yük De Aldılar. Fakat Hareket Zamânı Geldiğinde, Gemiyi Hareket Ettiremediler. Gemi Sâhipleri, Gamrî Hazretlerine Gelerek; "ey Efendim! Gemimizi Hareket Ettirebilmemiz İçin Başka Bir Gemiye İhtiyâcımız Var. Lüfen Bize Yardımcı Olur Mususuz?"ebü'l-abbâs El-gamrî Bunlara Hiç Cevap Vermedi. Kendisi Namaz Kılmakla Meşgûl Oldu. Gemiciler, Tan Yeri Ağardığında Gemilerinin Yanında Başka Bir Geminin Bulunduğunu Ve İçinde Birinin Uyuduğunu Gördüler. Ebü'l-abbâs El-gamrî De Gelerek, O Gemiye Geçip, Uyuyan Adamı Uyandırdı. O Kimse Uyandığında, Hayretler İçinde Etrâfına Bakınarak; "beni Buraya Kim Getirdi. Ben, Sâkiye-i Ebî Şa're Sâhilinde İdim." Dedi. Orada Bulunanlar, Buna Cevap Verip; "seni Buraya Büyük Bir Zât Getirdi." Diyerek, Ebü'l-abbâs El-gamrî'yi İşâret Ettiler. Sonradan Gelen Gemi İle Önceki Gemiyi Çekip, Rahatlıkla Yollarına Devâm Ettiler. İkinci Geminin Çok Uzak Bir Yerde Bulunmasına Rağmen, Gemici Uykuda Olduğu Hâlde Oraya Gelmesinin, Ebü'l-abbâs El-gamrî'nin Bir Kerâmeti Olduğu Anlaşıldı.
kaynaklar
1) Tabakât-ül-kübrâ; C.2, S.121
2) Câmiu Kerâmât-il-evliyâ; C.1, S.324
3) Ed-dav-ül-lâmi; C.2, S.161
4) Esmâ-ül-müellifîn; C.1, S.137
5) Brockelmann; Gal-2/139, Sup-2/173
6) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.14, S.6
