Bir gün Hazret-i Ömer, bir kesenin içine,

Bir miktar para koyup, verdi hizmetçisine.

Buyurdu: (Bu kesede, para var dörtyüz dinar.

Bunu al, Ubeyde bin Cerrah’ın evine var.

De ki: Size gönderdi, Ömer bu dinarları.

Bak ki, Ebu Ubeyde ne yapacak onları?)

Köle, aldı keseyi, vardı onun evine.

Para dolu keseyi, arz etti kendisine.

Dedi ki: (Halifemiz, size bu dinarları,

Hediye göndermiştir, kabul edin bunları.)

O da aldı keseyi teşekkür eyleyerek.

Dağıttı tamamını, fukaraya tek be tek.

O bunları görünce, geriye geldi hemen.

Bildirdi Halifeye, gördüğü şeyi aynen.

Bundan, çok memnun oldu Halife hazretleri.

Para ile doldurup, ikinci bir keseyi,

Onu da, hizmetçiye teslim edip bu sefer,

Dedi: (Götür bunu da, Muaz bin Cebel’e ver.

Lakin hemen dönmeyip, yanında bekle biraz.

Bak ki, bu paraları ne yapar acep Muaz?)

Hizmetçi, onu dahi verdi o sahabiye.

Arz etti: (Halifenin hediyesidir) diye.

O dahi, (Allah ondan razı olsun) diyerek,

Dağıttı herbirini, fukaraya tek be tek.

Hizmetçi, oradan da, yine döndü geriye.

Ve yine gördüğünü, anlattı Halifeye.

Halife, hizmetçiye buyurdu ki bu sefer:

(Bak, Eshap birbirini, ne kadar çok severler.

Kendi ihtiyaçları var iken, onlar yine,

Seve seve verirler, daha fakirlerine.)

Yine Hazret-i Ömer, gezerken şehri gece,

Bir evden sesler duyup, şüphelendi iyice.

Evin damına çıkıp, içeri girdi hemen.

Bir adamla kadını, gördü içki içerken.

Dedi ki: (Sen Allah’tan, hiç utanmıyor musun?

Burada içki içip, günaha giriyorsun!)

Adam cevap verdi ki: Beni dinle sen ilkin.

Ben bir günah yaptıysam, sen dört günah işledin.

Hak teâlâ Kur’anda: (Eve, kapılarından,

Giriniz!) buyuruyor, sense girdin damından.

Yine buyuruyor ki: (Gayrinin evine, siz,

Müsade isteyerek, selam verip giriniz!)

Sen, bu emre uymayıp, girdin izin almadan.

Selam dahi vermedin ayrıca girdiğin an.

Yine buyuruyor ki: (Kimsenin kusurunu,

Hiç araştırmayınız!) sen ise yaptın bunu.

Halife, bu sözleri, doğru ve hak bularak,

Bir köle azad etti, keffareti olarak.