Hazret-i Hüseyin’le hem de hazret-i Hasan, 

Hasta olmuşlar idi ikisi de bir zaman.

Peygamber Efendimiz, alınca bunu haber,

Hazret-i Fatıma’nın hanesine geldiler.

Hazret-i Ali ile Fatıma'ya hitaben,

Buyurdu: (Bunlar için bir adak yapın hemen!)

Peygamber Efendimiz böyle emir verince,

Üç gün oruç tutmayı nezrettiler hemence.

(Sıhhate kavuşursa çocuklarımız eğer,

Peşinden, üç gün oruç tutacağız) dediler.

Bir kaç gün geçmişti ki o günden itibaren,

Sıhhate kavuştular, ikisi de tamamen.

İyileşip kalkınca Hasan ile Hüseyin,

Oruca başladılar bu nezri eda için.

Lakin yiyecekleri yoktu iftar edecek.

Birinden, ödünç arpa istediler üç ölçek.

Üç parçaya ayırdı bunu hizmetçileri.

Ve pişirdi biriyle iftarlık çörekleri.

İftar vakti gelince, Fatıma, kalkıp hemen,

Herbirinin önüne koydu o çöreklerden.

Az zaman kalmıştı ki tam iftar zamanına,

Gayet fakir bir kişi geldi kapılarına.

Hepsi de, ekmeğini o fakire verdiler.

Kendileri su ile o gün iftar ettiler.

O zavallı fakirin karnını doyurunca,

Niyetlendi üçü de, ikinci gün oruca.

Hizmetçi, o gün dahi arpadan öğüterek,

Yine iftarlık için, pişirdi birer çörek.

Yine çok az bir zaman kalmış idi iftara.

Ve üçü de, bir hayli acıkmıştı o ara.

Orucu açmak için bekliyorken, tam o an,

Çalındı kapıları bir yetim tarafından.

Bu sefer de herbiri, iftarlık ekmeğini,

Verip, sevindirdiler o yetimin kalbini.

İftarı, sırf su ile açarak en nihayet,

Üçüncü gün oruca ettiler yine niyet.

Hizmetçi, geri kalan arpanın tamamından,

Üç ekmek daha yaptı iftara yakın zaman.

Bu sefer de, bir esir geldi kapılarına,

Dedi: (Açım üç gündür, bir ekmek verin bana.)

Verdiler çörekleri hepsi de bu esire.

Açtılar iftarları yine yalnız su ile.

Dördüncü gün, onlara teşrif etti Peygamber.

Getirdi Cibril dahi, çok müjdeli bir haber.

Okuyup o Resul’e Hel eta suresini,

Dedi: (Ya Resulallah, tebrik ederim seni.

Ehl-i beytin verdiği sadaka sebebiyle,

Meth etti Hak teâlâ onları bilvesile.)