İki taraf, bir anda karıştı birbirine.

Öyle ki, tanımadı bir kimse diğerini.

Vurmaya başladılar hatta birbirlerini.

O ara seslendi ki Eshaba Efendimiz:

(Ben Allah Resulü’yüm, bana doğru geliniz!)

Eshap’tan otuz kişi, duyup Onun sesini,

Koşarak çevirdiler, bir anda çevresini.

Resulullah’a doğru saldırınca kâfirler,

Hemen sual etti ki: (Bunları kim def eder?)

Talha bin Ubeydullah fırladı öne hemen.

Hücum edip kaçırttı kâfirleri o yerden.

O kadar fedakârlık yaptı ki o gün Talha,

Tarihte böyle mertlik görülmedi bir daha.

O gün devam üzere, kılıcını çekerek,

Resul'ün etrafında savaşırdı dönerek.

Bir sağa, bir de sola, bir arkaya, bir öne,

Nerden hücum gelirse, koşuyordu o yöne.

Resul'ün bir kılına gelmesin diye zarar,

Feda etti kendini, tükeninceye kadar.

Eshap’tan Sa'd der ki: (O günün her anında,

Hep Talha’yı görürdük, Peygamber’in yanında.)

Resul de buyurdu ki: (Uhud günü, devamlı

Sağ yanımda Cebrail, solumda Talha vardı.)

Çok keskin bir nişancı vardı ki müşriklerden,

Resul'ü nişan alıp, bir ok attı ilerden.

Tam isabet ederken, o ok Resulullah’a,

Karşı tuttu elini ona hazret-i Talha.

Ok eline çarparak, hep param parça etti.

Ona, bunu yaptıran, Resul'e muhabbet’ti.

Delik deşik olmuştu her yeri vücudünün.

Yine de ayrılmadı yanından o Resul'ün

O gün, altmıştan fazla derin yara alarak,

Sonunda yere düştü, çok takatsız kalarak.

Yere yığıldığını görür görmez o Server,

Seslendi ki: (Talha'ya yardım et ya Eba Bekr!)

Onun yardımı ile, açar açmaz gözünü,

Acele sordu hemen, Allah’ın Resulü’nü.

Hayatta olduğunu öğrenince, bu sefer,

Dedi ki: (Öyle ise, gam değil başka dertler.)

Resulullah, sürerek mübarek ellerini,

Tamamen mesheyledi, Talha’nın bedenini.

Sonra dua etti ki Allahü teâlâ’ya:

(Ya ilahi, yeniden güç kuvvet ver Talha'ya.)

O anda, sapasağlam hemen kalktı yerinden.

Mızrağını alarak, cenge girdi yeniden.

Vücudunun her yeri delik deşik olmuştu.

Hatta yara sayısı, yetmişbeş’i bulmuştu.

Allah’ın Resulü de, çok yorgundu o anda.

Yetmiş kılıç darbesi vurmuşlardı ona da.

Harpten sonra, Resul'ü sırtlayıp yorgun argın,

Uhud kayalığına çıkardı yarı baygın.

Sevindi Resulullah, onun yardımlarına.

Ve (Talha-tül Hayr) diye bir lakap verdi ona.