hindistan Velîlerinden Ve Büyük İslâm Âlimi. İsmi, Sa'dullah Olup, Hâfız Sa'dullah Diye Tanınır. Doğum Târihi Ve Hâl Tercümesi Hakkında Fazla Mâlûmât Bulunamayan Hâfız Sa'dullah, 1740 (h.1152) Senesinde Vefât Etti. Kabri, Ecmir Şehrinde Şâh Cihânâbâd Kapısında, Gazzüddîn Han Medresesinin Arkasındadır.
hâfız Sa'dullah, Müceddidiyye Yolunda Kemâle Gelmiş Çok Yüksek Bir Velî İdi. İmâm-ı Rabbânî Hazretlerinin Torunu Ve İmâm-ı Muhammed Ma'sûm Hazretlerinin Oğlu Ve Halîfesi Olan Muhammed Sıddîk Hazretlerine Talebe Oldu. O Büyük Zâtın Huzûrunda, Bu Yolun Yüksekliklerini, Zâhirî Ve Bâtınî İlimleri Tahsîl Ettikten Sonra İcâzet Ve Hilâfet Almakla Şereflendi. Muhammed Sıddîk-i Fârûkî Hazretlerinin Olgun Talebesiydi. Otuz Sene Müddetle Onun Hizmet Ve Sohbetlerinde Bulunmuş, Tasavvufta Yüksek Mertebelere, Müceddidiyye Yolunda Nihâyete Varmıştı. Böyle Olduğu İçin, Muhammed Sıddîk'ın Hânekâhında, Kendisine Tasavvuf Ehlinin Reîsi, Efendisi Mânâsına Gelen; "seyyid-üs-sûfiyye" Lakabı Verilmişti.
hâfız Sa'dullah Hazretleri, Hocasının Sohbet Ve Hizmetinde Bulunmakla Eline Geçen Yüksek Kazançları, Mânevî Dereceleri, Allahü Teâlânın Nîmetini Bildirmek İçin Şükrederek Şöyle Anlatırdı:
tam Otuz Yıl Mübârek Hocamın Dergâhında Hizmet Etmekle Şereflendim. Bu Hizmette Saçlarım Ağardı. Hattâ Mevlâmızın Yolunda Gözümün Nûru (görme Hâssası) Gitti. Bu Da Şöyle Olmuştu: Bir Defâsında, Yazın Şiddetli Sıcakları Sırasında, Hocam Beni Ahmedâbâd'a Göndermişti. Güneşin Hararetinin Çok Şiddetli Olması Sebebiyle Gözlerim Görmez Oldu. Hâl Böyle Olunca, Talebe Arkadaşlarımdan Birçoğu Başıma Toplanarak, Hizmete Kendilerinin Devâm Etmesini, Benim Bu Âmâ Hâlimde, Husûsî Hizmetlere Devâm Edemeyeceğimi Söylediler. Ancak Hocama Olan Muhabbetimin Fazlalığından Bu Hizmeti Başkalarına Bırakmak İstemedim. Hocama Olan Sâdıkâne Hizmetimin Bereketiyle Kalb Gözüm Açıldı. Mârifet Nûru İle Görmeye Başladım. Böylece, Allahü Teâlâ Bana, Lüzumlu Şeyleri Görmeyi Nasîb Edip, Baş Gözümü İse Başka Şeyler İle Alâkalanmaktan Ve Meşgûl Olmaktan Muhâfaza Eyledi. Bu Alâka Ve Meşgûliyetten Kurtulunca, Her An Rabbimi Düşünür, Hep O'nunla Meşgûl Olur Bir Hâle Geldim. Bu Hâl İle, Göz Vâsıtasıyla Kalbe Ulaşan Ve Bâtını Meşgûl Eden Zararlı Görüntülerin Gelmesi Engellenmiş Oldu. Bu Nîmetlerinden Dolayı, Görünür Görünmez Bütün Nîmetlerin Sâhibi Olan Allahü Teâlâya Sonsuz Hamdü Senâlar, Şükürler Olsun. Habîb-i Ekrem Efendimize Ve O'nun Ehl-i Beyt Ve Eshâbının Herbirine (radıyallahü Anhüm) Selât Ü Selâmlar Olsun."
hâfız Sa'dullah, Böylece Yetişerek İlim Ve Vilâyet Yolunda Çok Yüksek Derecelere Kavuştuktan Sonra, Silsilesi Resûlullah Efendimize Varan Hocaları Vâsıtasıyla, Mübârek Kalbine Gelen Feyz Ve Nûrları Etrâfına Yaymaya, Olgun Ve Kıymetli Talebeler Yetiştirmeye Başladı. Hindistan'da Yetişen Ehl-i Sünnet Âlimlerinin Ve Tasavvuf Mütehassıslarının En Büyüklerinden, Müslümanların Gözbebeği Olan Muhammed Mazhâr-ı Cân-ı Cânân Hazretlerinin, Kendilerinden İlim Ve Feyz Aldığı Hocaları Arasında En Büyükleri Olan Dört Zâttan Biridir.
mazhar-ı Cân-ı Cânân Buyururdu Ki: "hocam Hâfız Sa'dullah Hazretlerinde, Tevâzu, Alçak Gönüllülük Ve Hilm, Yumuşak Huyluluk Sıfatları Gâlipti. Kendisini Pek Aşağı Ve Hiç Olarak Görürdü. Talebelerinden Birisi Bir Kimseyi İncitecek Olsa, Kabahati Bizzât Kendisinde Görür, Bizzât İncinen Kimseye Gidip; "bu Bizim Kusurumuzdur. Affediniz." Diyerek Özür Dilerdi. Bu Husûsa Çok Ehemmiyet Verir, İncinmiş Kimseye Âdetâ Yalvararak Helâllık Dilerdi."
hâfız Sa'dullah'ın Halîfelerinden Biri De Şeyh Sıbgatullah Olup, Fazîlet Sâhibi Nûr Yüzlü Bir Zâttı.
kerâmet Ve Menkîbeleri
resûlullah'ı İki Defâ Ziyâret Etti
hâfız Sa'dullah'ın Talebelerinden Nüvvâb Han Fîrûz-cenk Bir Gün Hocasına Gelerek; "zamânın Âlim Ve Velîlerinden Seyyid Hasan Resûl-nümâ İsmindeki Zât, Talebelerinden Dilediğini, Bir Defâ Resûlullah Efendimizi Ziyâret İle Şereflendiriyor." Diye Arz Etti. Bunu Dinleyen Büyük Velî Sa'dullah Tebessüm Ederek Buyurdu Ki: "öyle Mi? Mâşâallah. Biz De Allahü Teâlânın İzni İle Dilediğimizi İki Defâ Bu Ziyâret İle Şereflendiririz. Bu Gece Fâtiha-i Şerîf Okuyunuz. Resûlullah Efendimizin Mübârek Rûhâniyetine Teveccüh Ediniz, Hep O'nu Düşünerek Öylece Uykuya Varınız." Nüvvâb Hân, O Gece, Bildirilen Şekilde Yaparak Uyudu. Allahü Teâlânın Bir İhsânı Ve Hocasının Bir Kerâmeti Olarak Rüyâsında İki Defâ, Resûlullah Efendimizi Ayrı Ayrı Ziyâretle Şereflendi. Bundan Sonra Hocasına Olan Muhabbet Ve Bağlılığı Daha Da Arttı.
kaynaklar
1) Makâmât-ı Mazhariyye; S.15
2) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.17, S.205
