Muinüddin-i Çeşti, bir gün bir kimse ile,
Giderken, biri geldi karşıdan hiddet ile.
Yanındaki kişinin, yakasından tutarak,
Dedi: (Öde borcunu, hemen acil olarak!)
Ödiyecek parası, yoktu o adamın da.
Bu yüzden mahcup oldu, bu velinin yanında.
Muinüddin-i Çeşti, yaklaşıp o kişiye,
Kibarca rica etti: (Biraz mühlet ver) diye.
Lakin inatçı adam, (Olmaz) dedi cevaben.
(Onun bana borcu var, ödesin şimdi hemen!)
Mübarek, cübbesini çıkarıp serdi yere.
Bir anda doldu içi, altın ve gümüşlerle.
Buyurdu: (Alacağın ne ise, al buradan.
Ve lakin fazla alma hakkın olan paradan.)
Fakat o, altınları görünce yığın ile,
Alacağından fazla para aldı hırs ile.
Lakin eli kuruyup, tutmaz oldu bir anda.
Bu uygunsuz işine, pişman oldu sonra da.
Feryad edip dedi ki: (Tövbe ettim efendim.
Bir dua buyurun da, iyileşsin bu elim.)
Muinüddin-i Çeşti, merhamet etti yine.
Şifa vermesi için, dua etti Rabbine.
Bir anda iyileşti, adamın hasta eli.
Ve hatta eskisinden, oldu daha kuvvetli.
Eğilip, hürmet ile öperek ellerinden,
Talebe oldu ona, o günden itibaren.
Yine Muinüddin-i Çeşti hazretlerine,
Biri gelip, edeple oturdu önlerine.
Dedi ki: (Çoktan beri, zatınızı, bendeniz,
Görmeği, ne kadar çok istiyordum bilseniz.
Bu, nedense müyesser olmadı uzun müddet.
Hamdolsun ki şu anda, nasip oldu bu devlet.)
Muinüddin-i Çeşti, dinledi onu, fakat,
Onun bu sözlerine, hiç etmedi iltifat.
Sonra da buyurdu ki: (Haydi gel, durmasana.
Ne için geldin ise, bana onu yapsana.)
Adam bunu duyunca, hayret etti bir hayli.
Değişti beti benzi, çok mahcup oldu hali.
Titredi a’zaları sonra baştan ayağa.
Yüzünü yere koyup, başladı ağlamaya.
Dedi ki: (Ey efendim, biri, beni gizliden,
Buraya gönderdi ki, öldüreyim sizi ben.)
Daha sonra elini, sokarak iç cebine,
Bir bıçağı çıkarıp, koyuverdi önüne.
Dedi ki: (Ey efendim, kabul ettim hatamı.
Siz nasıl dilerseniz, öyle verin cezamı.)
Buyurdu ki: (Bu yolda, kötülük edene de,
İyilik, ihsan yapmak lazım gelir yine de.)
Sonra dua eyleyip, dedi ki: (Ya ilahi!
Sevdiğin kullarına dahil et bunu dahi.)
