Hazret-i Büreyde’den, edilir ki rivayet:

O Server, bir gazadan, zaferle etti avdet.

Vakta ki Medine’ye, sağ salim döndüğünde,

Bir siyahi cariye, gelip durdu önünde.

Dedi: (Ya Resulallah, adamış idim ki ben,

Eğer sen, bu gazadan döner isen salimen,

Avdet eylediğinde, huzuruna geleyim.

Eğer izin verirsen, tef çalıp söyliyeyim.)

O Server, cariyenin bu arzusunu duydu,

(Eğer adadıysan çal, yoksa çalma!) buyurdu.

(Adamıştım) diyerek cariye o Server'e,

Başladı huzurunda, tef çalıp söylemeye.

Az sonra Ebu Bekr’in, fark etti geldiğini.

Buna rağmen susmayıp, çaldı yine tefini.

Biraz sonra oraya, Osman ibni Affan da,

Geldi, fakat cariye susmadı o zaman da.

Bir müddet geçince de, geldi Hazret-i Ali.

Yine de cariyenin, değişmedi o hali.

Lakin Hazret-i Ömer gelir gelmez o yere,

Cariye, tef çalmayı bıraktı birdenbire.

Tefinin üzerine, oturdu hiç çalmadan.

Peygamber Efendimiz, buyurdu ki o zaman:

(Ya Ömer, bil ki şeytan, senden korkar bir nice.

Cariye, tef çalmayı bıraktı sen gelince.)

Sa’d bin ebi Vakkas, nakleder yine bir gün:

Hazır bulunuyorduk, huzurunda Resul'ün.

Henüz örtünme emri gelmemiş olduğundan,

Yanında, kadınlar da olurdu bazı zaman.

Ona, islamiyet’ten sual soruyorlardı.

Yanında, yüksek sesle konuşup dururlardı.

O an Hazret-i Ömer, kapıya geldi birden,

Ve müsade istedi, girmek için Resul'den.

Ömer ibnil Hattab’ın sesini işitince,

Kadınlar, o odayı terk ettiler hemence.

Biraz sonra odaya, girdi Hazret-i Ömer.

Tebessüm ediyordu, o sırada Peygamber.

Buyurdu ki: (Ya Ömer, şimdi kadınlar vardı.

Bana, islamiyet’ten sual soruyorlardı.

Lakin senin sesini işitince aniden,

Perdenin arkasına kaçtılar hepsi hemen.)

Yine Hazret-i Sıddık, az kala vefatına,

Osman ibni Affan’ı, davet etti yanına.

Buyurdu ki: (Ya Osman, yazdım ki bir vasıyet.

Ben ölünce, sen bunu, Eshaba şöyle arz et:

Ben, Ömer bin Hattab’ı, halife seçtim bizzat.

Benden sonra hepiniz, ona edin itaat.)

Cümle Eshab-ı kiram, bunu kabul ettiler.

Onu halife seçip, itaat eylediler.