Vaktiyle Emir Sultan, çıkarak Medine’den,

Manevi işaretle Bursa’ya gelir iken,

Gördü bu veli zatı, yolda bir bey’in oğlu.

Kalbi, bu büyük zatın muhabbetiyle doldu.

Silahlarını atıp, hemen koştu Emir’e.

Dedi: (Kabul ediniz beni talebeliğe.)

(Olur evladım!) deyip, onu dahi aldılar.

Yola devam ederek, bir beldeye vardılar.

Biraz daha gidince, geldi bir yol kavşağı.

Biri sağa giderdi, biri de sol aşağı.

O esnada, o yerin yerlilerinden bir zat,

Yanlarına gelerek, dedi ki: (Ey cemaat!

Siz şu istikamete gitmeyiniz ki sakın!

O yolda bir yılan var, gayet iri ve azgın.

Saldırıp öldürüyor, kim geçerse o yoldan.

Bunun için siz sakın geçmeyiniz oradan.)

Lakin Emir Sultan’a yol gösteren üç kandil,

O yolu gösterirdi, başka bir yolu değil.

İlahi iradeyle gittiklerinden onlar,

Yılanın bulunduğu yola revan oldular.

Velakin gördüler ki gidince biraz daha,

Yolda bir yılan var ki, yılan değil, ejderha.

Fakat öyle sevinçli görünürdü ki hayvan,

Şerefli bir misafir beklerdi sanki o an.

İnsanlar onu görüp, düşünce endişeye,

Buyurdu ki: (Siz sakın üzülmeyin bir şeye.

Aciz bir kuludur ki Rabbimizin o yılan,

Hakk'a muti olana, vermez hiç zarar ziyan.)

Böyle buyurur iken Emir Sultan onlara,

Baktılar ki o yılan dile geldi o ara.

Dedi: (Safa geldiniz bu köye ey efendim!

Günlerdir buralarda yolunuzu beklerdim

Herhangi bir emriniz var ise, deyin bize,

Hemen ifa edeyim, hazırım emrinize.)

Kafilede olanlar, çok hayret eylediler.

(Bu yılan, insan gibi konuşuyor) dediler.

Bey’in oğlu vardı ki, girmişti kafileye

İnanmak istemedi olan bu hadiseye.

Yılan bunu sezerek, saldırdı ona birden.

O, yardım talep etti can havliyle Emir’den.

Dedi: (Aman Allah’ım, sendendir yardım, medet.

Yetiş ya Emir Sultan, beni bundan halas et.)

Bir işaret eyledi Emir Sultan yılana,

Hayvan, onu bıraktı ve çekildi bir yana.

Ondan sonra kafile, yola devam ettiler.

Sakarya civarında bir bölgeye geldiler.

Talebeden birinin hurma istedi canı.

Gördü o an önünde bir hurma ağacını.

Ve hatta üzerinde, vardı olgun hurmalar.

Düşünceye daldı ki: Ne zaman oldu bunlar?

Emir Sultan, anlayıp onun düşüncesini,

Buyurdu: (Tereddütte görüyorum ben seni.

Canın hurma yemeyi istedi ya az evvel.

İşte hurma, al ve ye, hem çok taze ve güzel.)