Hak teâlâ buyurdu: (Kul, Allah’a ihlasla,

Taatten başka şeyle emr olunmadı asla.)

Yine buyuruyor ki: (İhlas, sırrımdır benim.

Dostlarımın kalbine, onu yerleştiririm.)

Muaz bin Cebel der ki: (İhlas ile amel et.

Az da olsa, mahşerde eder sana kifayet.)

Maruf-i Kerhi der ki: (Ey nefsim, bakma halka.

İhlas ile amel et, kurtulursun mutlaka.)

Ebu Süleyman der ki: (İhlas ile bir adım,

Atana müjde olsun, budur benim muradım.)

Bir âlim de diyor ki: (Niyet etmek ihlasla,

O işin kendisinden müşkildir daha fazla.)

Rüyada sordular ki büyüklerden birine:

(Hak teâlâ ne yaptı senin amellerine?)

Buyurdu: Allah için yapmışsam her ne amel,

Onların hiç birine, gelmemiş asla halel.

Bir yoldan, ihlas ile aldığım bir taş vardı.

O bile, mizanımın sevap tarafındaydı.

Fakat buna mukabil, bin altın değerinde,

Verdiğim sadakayı, göremedim yerinde.

Dedim ki: (Ya ilahi, sebep ne, bilmiyorum.

O hayrım, mizanımda yoktur, göremiyorum.)

O sırada gaibden geldi ki şöyle nida:

(Gönderdiğin yerdedir, ne ararsın burada!)

Hemen hatırladım ki, verirken o şeyi ben,

Birisi görmüştü de, sevinmiştim içimden.

Süfyan-ı Servi der ki: (İşlediğin bir işin,

Aleyhinde değilse, nimettir senin için.)

Biri de, cihad için, ihlasla gitti harbe.

Bir kimseyi gördü ki, satıyor ucuz heybe.

Dedi ki: (Şu heybeyi, bu fiyata alayım.

Filan yerde satarak, para da kazanayım.)

Onu aldı ise de, rüya gördü o gece.

Baktı ki, iki melek yere indi hemence.

Birisi, diğerine dedi ki: (Bu gaziler,

Allah için cihada ederler seyr-ü sefer.

Tek tek isimlerini yazıver her kişinin.

Ve not et ki: Cihada giderler Allah için.

Ve lakin filan adam, giderse de cihada,

Onun bu niyetine, karışıyor riya da.

Çünkü desinler diye ve gösteriş olarak,

Gidiyor ki, bu hali beğenmez cenab-ı Hak.)

Sonra onu gösterip, dedi ki: (Şu kimse de,

Ticarete gidiyor, kendisi bilmese de.)

O bunu işitince, dedi ki: (Ey melekler!

Ben dahi Allah için ederim seyr-ü sefer.)

Melek dedi: (Ey filan, niyetin madem iyi,

Ne için satın aldın öyleyse o heybeyi?)

O kimse ağlayarak, dedi ki ona tekrar:

(Bunu ilerde satıp, edecektim biraz kâr.)

O melek, diğerine dedi ki: (Yaz öyleyse.

Bu, önce Allah için yola çıktı ise de,

Yolda, satın almıştır bir heybeyi, kâr için.

Allah nasıl isterse, öylece hükmeylesin.)

O kimse uyanınca, anladı hatasını.

Silip attı kalbinden para ve kâr faslını.

Bunun için büyükler, şöyle buyurmuşlardır:

(Yalnız halis işlerden insana fayda vardır.)