Mizan’da, bir müminin günahı fazla olsa,

Cehenneme atılır, şefaat olunmazsa.

Lakin günahı kadar yandıktan sonra hemen,

Merhamete kavuşup, çıkarılır ateş’ten.

Bin sene yansa bile, (iman)ı hürmetine,

Kavuşur en sonunda, Allah’ın rahmetine.

O gün, Mizan başına, bir mümin getirilir.

Amelleri tartılıp, günahı ağır gelir.

Cehenneme gitmesi lazımken onun, yine,

Rabbimiz ona acır imanı hürmetine.

Buyurur ki: (Halka git, talep eyle  bir ecir.

O sevap sebebiyle, sen dahi Cennete gir.)

O mümin sevinerek, gider ehl-i mahşere.

Söyler bu arzusunu bir hayli kimselere.

Bütün ehl-i mahşeri dolaşsa da o ancak,

Bulamaz bir kimseyi derdini anlatacak.

Zira kime gidip de, talep etse bir sevap,

Malesef her birinden, alır menfi bir cevap.

Derler: (Sen o sevabı, başkasından iste git.

Zira ona, biz dahi çok muhtacız şu vakit.)

Bu hale çok üzülüp, beklerken böyle mahzun,

Yanına biri gelip, der ki: (Ne istiyorsun?)

O, buna çok sevinip, der ki: (Ey arkadaşım!

Cennete girmek için, bir sevaba muhtacım.

Onu, bir çok kimseden eyledimse de talep,

Red cevabı verdiler bu hususta bana hep.)

O der ki: (Benim dahi, şimdi bitti hesabım.

Ve lakin defterimde çok cüz’iymiş sevabım.

O da, kâfi gelmiyor beni Nar’dan halasa.

Onu sana vereyim, sen kurtul hiç olmazsa.)

Çok sevinir o kimse, alınca bu cevabı.

Varır tekrar huzura, alarak o sevabı.

Hak teâlâ, bilse de halini o kimsenin,

Yine sual eder ki: (Ne ile geri geldin?)

O der ki: (Filan kimse, yaptı bana bir hayır.)

Hak teâlâ o kulu, huzuruna çağırır.

Ve ona buyurur ki: (Ey kişi, bu gün benim,

Seninkinden fazladır, müminlere keremim.

Madem sen ikram ettin bu gün bu kardeşine,

Haydi, elinden tut da, girin Cennet içine.)

Yine bir müslümanın görülür ki hesabı,

Müsavi, eşit gelir günahıyle sevabı.

Günahlar kefesine, (Üf) yazan bir sahife,

Son anda konulur ki, ağır gelir bu kefe.

Annesine bir defa (Üf) deyip, etmiş isyan.

Bununla, Cehenneme emr edilir o insan.

Melekler, Cehenneme götürürken, bu defa,

O kişi, bir maksatla bakar iki tarafa.

Hak teâlâ buyurur: (Ne istersin ey kulum?)

O der ki: (Ya ilahi, ateş’e layık oldum.

Bari ebeveynimin işlediği seyyiat,

Neyse, bana yükle de, onları eyle azad.)

Hak teâlâ buyurur: (Sen, onlara dünyada,

Asi oldun ise de, ikram ettin burada.

Haydi, anne babanın ellerinden tutarak,

Birlikte Cennetime girin sonsuz olarak.)