Uhud’da Übey adlı bir müşrik var idi ki,

Atını, o Server’e doğru sürdü bu şaki,

Dedi ki: (O Peygamber olduğunu söyleyen,

Kim ise, çarpışmaya karşıma çıksın hemen!)

Müşrikin bu sözünü duydu Eshab-ı kiram.

Birisi, ona doğru yürüyor idi ki tam,

Müsade etmeyerek o Server buna fakat,

Kâfirin karşısına, kendisi çıktı bizzat.

O an Übey alçağı, atını mahmuzlayıp,

Resul'ün üzerine yürüdü nara atıp.

Dedi ki: (Ya Muhammed, sen kurtulursan eğer,

Bana nasib olmasın sağ kurtulmak bu sefer.)

Baştan ayağa kadar, bürünmüştü zırhlara.

Resulullaha doğru hücum etti o ara.

Peygamber Efendimiz, mızrağını alarak,

Müşriki nişan alıp, attı ani olarak.

Mızrak uçup, kâfirin tam boynuna saplandı.

Sığır gibi böğürüp, atından yuvarlandı.

Kaburga kemikleri kırıldı bu sebepten.

Müşrikler onu alıp, götürdüler o yerden.

Yolda, (Muhammed beni öldürdü!) diye diye,

Can verip, yuvarlandı azab-ı ebediye.

Peygamber Efendimiz, Eshabiyle o saat,

Uhud kayalığına çıkmayı etti murad.

Lakin çıkamadılar, zira çok yorulmuştu.

Vücuduna, yetmişten çok kılıç vurulmuştu.

Hatib İbni Beltea, Allah’ın Resulü'nü,

Yaralı halde görüp, çok üzüldü o günü.

Dedi: (Ya Resulallah, fedadır canım sana.

Kim yaptı sana bunu, haber ver lütfen bana.)

O Server buyurdu ki: (Utbe bin ebi Vakkas,

Taş ile bana vurup, dişimi kırdı esas.)

Nereye gittiğini sual etti Resulden.

O Server, işaretle gösterdi onu hemen.

Hatib ibni Beltea, (Peki) deyip bu defa,

Kılıcını sıyırıp, koşturdu o tarafa.

Ve araya araya Utbe’yi buldu o an. 

Bir kılıçla, başını ayırdı vücudundan.

Sonra kesik başını alarak geldi yine,

Koydu Resulullahın ayakları dibine.

Dedi: (Ya Resulallah, bu, başıdır Utbe’nin.

Cezası, işte budur size eza edenin.)

Peygamber Efendimiz, buna çok sevindiler.

Ve (Allah razı olsun) diye dua ettiler.

Müşrikler, Sahabe-i kiramın karşısında,

Yine yenilmişlerdi bu Uhud savaşında.

Yetmiş ölü vererek, meydanı terk ettiler.

Yine Mekke’ye doğru, kaçıp geri gittiler.