Şiirler Menkîbeler - Şiirler Menkıbeler
Kimse inanmıyordu
  30 Mart 2018 Cuma , 22:00
Şiirler Menkîbeler - Şiirler Menkıbeler;Kimse inanmıyordu
    Rivayet edilir ki Rebia bin Abbad’dan:

Mina’ya gitmiş idik, babam ile bir zaman.

 

O vakit gençtim henüz gittiğimde Mina’ya.

Rastladık bir pazarda, Resul-i kibriya’ya.

 

İnsanlara derdi ki: (Ey filan oğulları!

Atın şu taptığınız cansız olan putları.

 

Allahü teâlâ’ya, koşmadan şerik, ortak,

İbadet eyleyiniz Ona halis olarak.

 

O hakiki Allah’ın Resulü’yüm ben dahi.

Size söylediklerim, hakikattir Vallahi.)

 

Peygamber-i zişan’ın peşinden, şaşı gözlü,

Bir adam gelirdi ki, hem saçları örgülü,

 

Derdi ki: (Ey insanlar, o size yalan diyor!

Sizi, putlarımıza tapmaktan men ediyor.

 

O sizi, uydurduğu bir dine eder davet.

Sakın inanmayın ki, yalancıdır o gayet.)

 

Onun kim olduğunu, babamdan sordum o gün,

Dedi: (Ebu Leheb ki, amcasıdır Resul’ün.)

 

Yine anlatıyor ki Tarık bin Abdullah da:

Gördüm Resulullah’ı Mekke’de bir pazarda.

 

Halka seslenirdi ki: (Ey insanlar, duyunuz!

La ilahe illallah diyerek kurtulunuz.)

 

Ve Onun arkasından, biri öne atılıp,

Eline geçirdiği taşları Ona atıp,

 

Derdi ki: (Ey cemaat, sakın inanmayınız!

O, bir yalancıdır ki, Ondan çok sakınınız.)

 

Mübarek ayakları kanamıştı da hatta,

Yine bulunuyordu halka o tebligatta.

 

Onlardan birisine sordum ki: (Bu genç kimdir?)

Dedi: (Abdülmuttalip evladından biridir.

 

Allahü teâlâ’nın Resulü’dür mutlaka,

Gelip, islamiyet’i anlatıyor bu halka.)

 

Yine sual ettim ki: (Taş atan kimdi acep?)

Dedi ki: (O kişi de, amcası Ebu Leheb.

 

O nereye giderse, arkasından gidiyor.

O yalancıdır deyip, halkı ifsad ediyor.)

 

Yine anlatıyor ki Müdrik ibni Münib de:

Mina’da bulunurken babam ile birlikte,

 

Bir genç, o kimselere diyordu: (Ey cemaat!

La ilahe illallah deyin de bulun necat.)

 

O, böyle söylese de, kimse dinlemiyordu.

Herkes o genç kişiye, hakaret ediyordu.

 

Kimi tükürüyordu Onun güzel yüzüne,

Kimi toprak alarak, saçıyordu üstüne.

 

O sıra küçük bir kız, su elinde gelerek,

Başladı ağlamaya Onu böyle görerek.

 

O kimse suyu içip, söyledi ki o kıza:

(Korkma, düşüremezler onlar beni tuzağa.)

 

Onlardan birisine, onları sordum hemen.

O dahi bana bakıp, şöyle dedi cevaben:

 

(Genç, Abdülmuttalib’in torunu Muhammed’dir.

Su getiren çocuk da, Onun kızı  Zeyneb’tir.)

Yorumlar
Kod: VSKYS