Aişe hazretleri şöyle der ki: (O Server,

Kendisine haksızlık etse de her kim eğer,

Görmedim hiçbirine karşılık verdiğini.

Ve asla eli ile, dövmemiştir birini.)

Bir gün, huzurlarına bir adam getirdiler.

Ve (Bu, sizi öldürmek istiyordu) dediler.

O kimseye bakarak, buyurdu ki: (Ey insan!

Korkma, sana bir ceza vermeyeceğim şu an.)

Aişe validemiz naklediyor ki yine:

Asla sert söylemezdi Resulullah birine.

Kureyş müşriklerinden bir kişinin, bir zaman,

Az alacağı vardı Resul-i kibriyadan.

Ve lakin vadesine var iken henüz üç gün,

Geldi talep etmeye, yanına o Resul’ün.

Birkaç Eshabı ile, bir yerde otururken,

Mübarek yakasına yapışıp çekti birden.

Ve (Ey Abdülmuttalip oğulları, acep siz,

Borcunuzu, vaktinde niçin ödemezsiniz?)

Diyerek, hakarette bulundu kendisine.

Sükutu tercih etti Peygamberimiz yine.

Lakin hazret-i Ömer, buna dayanamadı.

Ağır ve sert şekilde, kâfiri azarladı.

Ve lakin bunu dahi, o Sevgili Peygamber,

Hiç uygun görmeyerek, buyurdu ki: (Ya Ömer!

Öyle yapacağına, deseydin ki bana sen:

Borcunu ödemede, az daha davran erken.

Onu da, şu şekilde edebilirdin ikaz:

Alacak ister iken, insanca davran biraz.

Evet, benim şu kadar borcum var kendisine.

Lakin henüz üç gün var vadenin bitmesine.)

Yine Peygamberimiz vefakâr idi ki pek,

Bu da, her hali gibi bizlere oldu örnek.

Sahabe-i kiramdan Enes bin Malik der ki:

Bir hediye gelseydi o Server'e eğer ki,

Buyururdu ki: (Onu, filan kadına verin.

Zira arkadaşıydı o kadın Hatice'nin.)

Hatice validemiz onu severdi diye,

Ona gönderiyordu gelseydi bir hediye.

Nitekim Aişe-i Sıddıka da, bu babta,

Diyor ki: (Hatice'ye ediyorum çok gıbta.

Çünkü Resul-i ekrem, ondan çok bahsederdi.

Onu çok sevdiğini, zaman zaman söylerdi.

Ve mesela ne zaman kesilseydi bir koyun,

Akrabasına dahi gönderirdi hep onun.

Hatta Resul-i ekrem, bütün yakınlarını,

Çok sever ve sorardı, sık sık hatırlarını.

Hısım akrabasının, razıydı herbirinden.

Ve hiç üstün tutmazdı, birini diğerinden.)