Mesela (Evliyada, ismet sıfatı vardır.)

Deyip, buna inanmak, dinde küfür sayılır.

Zira ismet sıfatı, yani günahsız olmak,

Peygamberlere mahsus hususiyettir ancak.

Kur'ana, kendisinin anladığına göre,

Mana vermeye kalkan, mazallah girer küfre.

Herhangi hadisenin, kendi kendine, hemen,

Olduğuna inanmak, küfürdür yine aynen.

Ayrıca insanların, tek hücreli canlıdan,

Yüksek yapılılara doğru değişip, her an,

Ve nihayet insana döndüğünü söylemek,

Mazallah küfür olup, sakınmak lazımdır pek.

Namazı, bile bile kılmayıp üzülmeyen,

Kaza etmeye dahi, asla lüzum görmeyen,

Hiç azap çekmekten de korkmazsa bunun için,

Küfre girip, imanı kaybolur o kişinin.

Ve yine kâfirlerin yaptığı ibadetler,

İbadet niyetiyle yapılsa, küfre girer.

Ve onların, ibadet yaparken çaldıkları,

Org veya buna benzer çalgıları, çanları,

Camilerde çalmak da, gayet tehlikelidir.

Yani bunu yapanın, imanını giderir.

Eshab-ı kirama da söverse her kim eğer,

O dahi küfre girip, imanını kaybeder.

İsa aleyhisselam gökten inmeyecektir.

Diye inanmak dahi, imana zarar verir.

Kur'an ve hadislerde, Cennetle müjdelenen,

Kimseye (kâfir!) demek, küfürdür yine aynen.

Müslüman olan bir kız, büluğuna erince,

İslamı bilmiyorsa, küfre düşer hemence.

Müslüman kadınların, başı, kolu, bacağı,

Açık saçık olarak sokağa çıkmaları,

Yabancı erkeklere göstermesi haramdır.

Ehemmiyet vermeyen, zamanla küfre varır.

Resulün bildirdiği farzlardan, haramlardan,

Birine inanmayan, imandan çıkar o an.

Yine dört mezhepte de haramsa bir şey eğer,

Ona, (Ne güzel!) deyip, beğenen, küfre girer.

Bir kimse, meleklerin, cinlerin varlığına,

İnanmazsa, düşer o, küfür bataklığına.

Yine sihir yaparken, küfre sebep olacak,

Bir söz ve iş olursa, küfürdür bu da ancak.

Müslümana (yahudi), veyahut (dinsiz) demek,

Yani bir müslümanı, küfürle itham etmek,

Çok tehlikeli olup, bu da küfrü doğurur.

Zira o müslümansa, söyleyen kâfir olur.