İslamda (küfr-i hükmi) addedilen hallerden,

Sakınmayan kimsenin, imanı gider hemen.

Mümine, kötülemek kastıyla (kâfir) demek,

Küfür olmaz ise de, sakınmak lazımdır pek.

Eğer onun küfrünü isteyerek dediyse,

O zaman küfür olup, kâfir olur o kimse.

Hiç günah olduğuna ehemmiyet vermeden,

Günah işleyenlerin, imanı gider hemen.

Yine, (İbadet yapmak ve günahtan sakınmak,

Lazım değil) diyen de, küfre düşer muhakkak.

Ve yine kâfirlerin dini ayinlerini,

Beğenip, kullanmak da küfr alametlerini,

Mesela bir zaruret yokken zünnar kuşanmak, 

Küfr olur, hem bunları sevip, el kavuşturmak.

(Falan şey filandadır) veyahut (Yoktur) dese,

Sonra, (Kâfir olayım) diye yemin eylese,

O şey, o kimselerde olsa da, olmasa da,

O, kendi rızasıyla küfre düşer o anda.

Ve yine bir müslüman, zina, faiz ve yalan,

Gibi, her dinde dahi, günah ve yasak olan,

Bir şey için, (Keşke bu, helal olsa idi de,

Ben de yapsaydım) diye, bulunsa temennide,

Bu temenni küfr olup, çirkin ve çok kötüdür.

Zira bu, o kişinin imanını götürür.

Yine, (Peygamberlere inanıyorum, ama, 

Adem aleyhisselam Peygamber mi acaba?

Bilmiyorum) demek de, küfürdür yine aynen.

Kaybeder imanını yani böyle düşünen.

Kim ki Resulullahın, ahir zaman Nebisi,

Olduğunu bilmezse, küfre düşer o kişi.

(Eğer Peygamberlerin dediği doğru ise,

Kurtulduk) diyen kimse, şüphe ile dediyse,

Yani Peygamberlere itimat etmeyerek,

Söylediyse, küfürdür, dikkatli olmak gerek.

Ve yine bir kimseye, (Gel namaz kıl!) deseler.

O dahi (Kılmam!) dese, o anda küfre girer.

Ve lakin bu şekilde söylemekle o kimse,

(Senin sözünle kılmam!) demek istemiş ise,

Yani, (Hak teâlânın emriyle kılarım ben.)

Demek istemiş ise, beri olur küfürden.

Birine, (Tırnağını kes!) diye söyleseler.

(Zira Resulullahın sünnetidir) deseler.

O dahi (Kesmem!) dese, küfr olur yine hemen.

Her sünnet için dahi, böyledir durum aynen.

Ama, (Senin sözünle kesmem) derse eğer ki,

O takdirde, küfürden kurtulur elbette ki.