hindistan Velîlerinden. İsmi Muhammed’dir. Hazret-i Ömer’in Soyundandır. Süstan Şehrinde 1550 (h.957) Senesinde Doğdu. 1635 (h.1045)te Vefât Etti. Kabri Lahor Yakınlarında Haşımpur’dadır.
asil Bir Âileye Mensûb İdi. Babası, Annesi Ve Kızkardeşi De Keşf Ve Kerâmet Sâhibi Olup, Velî İdiler. Zamânının Büyük Velîlerinden Zâhir Ve Bâtın İlimlerinde Derin Âlimdi. Devrindeki Âlimler Onun Bulunduğu Mecliste Kendisine Hürmeten Konuşmazlardı. Tasavvufun Derin Mânâlarına Vâkıftı. Allahü Teâlânın İzniyle İnsanların Hatırından Geçenleri Bilirdi.
büyük Kardeşi Doğunca, Annesi Keşf Yoluyla Onun Velî Bir Zât Olmayacağını Anlayıp; “allah’ım! Ârif, Kâmil Bir Çocuk İstiyorum.” Diye Duâ Etti. Bu Duâyı Yaptığı Sırada Gâibden Bir Ses; “allahü Teâlâ Sana İstediğin Vasıfta Bir Erkek Ve Bir Kız Çocuğu İhsân Edecektir.” Diyordu. Bu Hâdiseden Sonra Meyân Mîr Ve Ondan Sonra Da Kızkardeşi Dünyâya Gelip Velîlerden Oldular.
sekiz Yaşından Îtibâren Lahor'da İkâmet Etti. Tasavvufta Kâdiriyye Yolunda Aslen Sustanlı Olan Şeyh Hızır’ın Sohbetlerinde Ve Hizmetinde Kemâle Erdi. Ayrıca Abdülkâdir Geylânî Hazretlerinin Rûhâniyetinden Feyz Aldı. Allahü Teâlânın Râzı Olmadığı Şeyleri Terk Etmek, Dünyâdan Ve Dünyâ Ehlinden Uzak Durmakta, Tevekkül Ve Kanâatta Pek İleriydi. Gece Gündüz İbâdet, Tâat Ve Mânevî Haller Üzereydi. Her Hâli Ve Tavrı Sünnet-i Seniyyeye, Dînin Emir Ve Yasaklarına Uygundu. Yalnızlıkta Ve Sıkıntı Zamanlarında Bu Hâlini Aslâ Terk Etmezdi. Tasavvufta Ona Zamânının Cüneyd-i Bağdâdî'si Denilmiştir. Sohbetleri Ve Sözleri Çok Tesirliydi. Talebeleri Kısa Zamanda Onun Sohbetinde Murâdlarına Kavuşur, Tasavvufta Kemâle Ererlerdi. Molla Şah, Molla Hâce Behârî, Şeyh Muhammed Lahorî, Şeyh Ahmed Sinâmî, Şeyh Ahmed Dehlevî Gibi Zâtlar Sohbetinde Yetişen Meşhûr Talebeleridir.
husûsî Âdetleri Şöyleydi: Sabah Namazında Talebeleri İle Berâber Her Gün Sahra Tarafına Bağlara Doğru Gider, Oradaki Ağaçların Altına Herbiri Ayrı Ayrı Otururlardı. Namaz Vakti Gelince, Bir Araya Gelirler, Cemâatle Namaz Kılarlar, Sonra Tekrar Dağılırlardı. Geceleyin Kendi Odalarına Gelirlerdi. Ekseriyetle Bütün Geceyi Yalnız İbâdet Ve Tâatle Geçirirlerdi.
talebelerinden Birisi Şöyle Anlatır: “bir Gün Hocam Şeyh Muhammed En Yakınlarından Olan Hâce Gelân İle Kabristana Gitti. Bu Esnâda Hâce Gelân’a Kabirdekilerden Birinin Halleri Göründü. Hocam Meyân Mîr Muhammed İse, O Kabir Sâhibinin Konuşmalarını Dinliyordu. Hâce’ye; “bu Kabir Sâhibi Ne Diyor?” Dedi. O; “ben Henüz Genç İken Dünyâdan Bu Kabre Geldim. Kötü Amellerim, İşlerim Sebebiyle Azab İçerisindeyim.” Diyor Dedi. Şeyh Muhammed, Hâce Gelân’a; “ona Bu Azâbın Kendisinden Nasıl, Ne İle Kalkacağını Sor.” Dedi. O Da Ona Sordu. “yetmiş Bin Kelime-i Tehlîl (lâ İlâhe İllallah) Okuyarak Sevâbını Bana Bağışlayınız, O Zaman İçinde Bulunduğum Azab Benden Kalkar.” Diyor, Dedi. Bunun Üzerine Şeyh Muhammed Talebelerine Yetmiş Bin Kelime-i Tehlîl Okumasını Emretti. Kendisi De Okudu. Kelime-i Tehlîlin Okunması Bitince, O Zât, Kabir Sâhibinin “kelime-i Tehlîl Ve Sizin Duâlarınız Bereketiyle Azab Benden Kalktı.” Dediğini Nakletti.
sefînet-ül-evliyâ müellifi Şöyle Anlatır: Şeyh Muhammed Ve Talebeleri Kerâmetler Ve Hârikalar Sâhibiydi. Nakledilir Ki: Şeyh, Sıcak Havalarda Gecelerini Odasının Damında Geçirirdi. Bir Gece Bana Su Testisi İle Yelpâzeyi Yanına Bırakmamı Emretti. Ben Yelpâzeyi Onun Yanına Bıraktım. Fakat Su Testisini Yanına Bırakmayı Unutmuşum. Gece Yarısı Olunca, Su Testisini Bırakmadığımı Hatırladım. Kalktım, Testiyi Alıp, Yanına Bırakmak İçin Yattığı Yere Çıktım. Fakat Şeyhi Bulamadım. Damdan Aşağı İndim, Oturup Nereye Gidebilir, Diye Düşünmeye Başladım. Sabah Namazı Vakti Olunca, Şeyh Yukardan Bana; “abdest Almak İçin Su Getir.” Diye Seslendi. Bunun Üzerine Su Testisini Yanına Götürdüm. Ve; “efendim! Bu Gece Neredeydiniz?” Dedim. “sen Rüyâ Görmüşsün.” Buyurdu. “eğer Nerede Olduğunuzu Bana Bildirmezseniz, Hayatta Olduğum Müddetçe Bu Hâdiseyi Unutamam.” Dedim. O Zaman; “sana Söyleyeceğim Fakat Bu Sırrı Kimseye Söylemeyeceksin. Söylersen, Zarar Görürsün.” Dedi Ve Şunları Anlattı: “bu Gece Şimdiye Kadar Peygamber Efendimizin Peygamberliği Bildirilmeden İbâdetle Meşgûl Olduğu Hira Mağarasındaydım. Hacca Gidip O Mağarada Bir Müddet Vaktini İbâdet Ve Tâatle Geçirmeyenlere Şaşıyorum. Bir Kimseye Başka Yerde On İki Yılda Hâsıl Olmayan Fütûhat, Mânevî Açılmalar, Orada Bir Gece Oturmakla Ele Geçer.” Buyurdu. Bu Fakirin Şeyh Muhammed İle İki Kere Berâberliğimiz Oldu. Husûsî Yardımlarına Kavuştum. Bir Rahatsızlığım Vardı. Tabibler Onun Tedâvîsinden Âciz Kalmışlardı. Şeyh Muhammed Bir Bardak Su İstediler. Suya Bir Duâ Okudu Ve Bana Verdi. Onu İçtim O Hafta Sıhhatime Kavuştum.
kaynaklar
1) Sefînet-ül-evliyâ; S.70