bursa Velîlerinden. İsmi, Muhammed'dir. 1608 (h.1017) Senesinde Vefât Etti. Gençliğinde İşi Gücü Mızıka Denilen Bir Çalgıyı Çalmaktı. Sonradan Tövbe Edip Tasavvufa Yöneldi. Nefsini Terbiye Ve ıslah Etmek İçin O Kadar Gayret Gösterdi Ve Çalıştı Ki, Güçsüz Ve Tâkâtsiz Bir Hâle Düştü. Birkaç Ekmek Kırıntısı Yiyerek Nefsini ıslah İçin Uğraştı. Bâzan Günlerce Hiçbir Şey Yemezdi. Hiç Kimseden De Bir Şey İstemez, Aslâ İhtiyâç Hâlinde Olduğunu Belli Etmezdi.

tasavvufta Nakşibendiyye Yolunda Şeyh Şâmî Efendinin Sohbetlerine Ve Hizmetine Devâm Etti. Kemâle Erdikten Sonra Bursa'da İkâmet Etti. Teklif Edildiği Halde Hiçbir Memûriyeti Kabûl Etmedi. Geçimini Sağlaması İçin Lâzım Olan Şeyler Gâipten Gelirdi.

bursa Yakınlarında Bulunan Mudanya Ahâlisi Fısk U Fücûr Ve Ahlâksızlıkla Meşgûlken Aralarında Bâzı Kimselerin Miskâlî Efendiye Muhabbeti, Sevgisi Vardı. Onu Sevenler Her Sene Mudanya'ya Dâvet Ederek Sohbetiyle Bereketlenirlerdi. Onun Sohbetinin Tesiriyle Halk Hâlini Düzeltti. İbâdet Ve Tâat Yapmaya, Dînin Emirlerine Tam Uymaya Başladılar. Küçük-büyük Herkeste İyi Haller Görülmeye Başladı Ve Bu İyilik Yaygınlaştı.

kendisi Hiçbir Zenginden Bir Şey Kabûl Etmemiş, Aslâ Maddî Yardım Almamıştır. Teklifleri Geri Çevirmiştir. Yaşayışı Ve Üstün Halleri İle Bulunduğu Cemiyet İçinde Çok Sevilirdi. Sohbeti Herkes Tarafından Can Kulağı İle Dinlenirdi. Zengin-fakir, Büyük-küçük Herkesle Sohbet Eder Ve Bu Sohbetleri Sırasında Aslâ Gaflete Düşmezdi.

sevenlerinden Mustafa Efendi Adında Bir Zât Şöyle Anlatmıştır: "bir Gün Damda Uyuyordum. Rüyâmda Miskâlî Efendi Ayağı İle Bana Dokunup; "kalk Buradan Bire Gâfil!" Dedi. Hemen Uyandım Rüyânın Tesiriyle Yerimden Fırlayıp Kalktım. O Anda Tavanda Bulunan Büyük Bir Taş Parçalanıp, Bir Parçası Tam Başımı Koyduğum Yere Düştü. Sonra Huzûruna Gittiğimde Kulağıma Yavaşça; "yatacaktın Değil Mi?" Dedi."

kaynaklar

1) Vefeyât; Süleymâniye Kütüphânesi, Hacı Mahmûd Kısmı, No: 4613, V.93b

2) Güldeste-i Riyâz-ı İrfân; S.168