şam'da Yetişen Büyük Velîlerden. İsmi, Muhammed Bedahşî'dir. Doğum Târihi Ve Yeri Bilinmemektedir. 1517 (h.923) Senesinde Şam'da Vefât Etti. Muhyiddîn-i Arabî'nin Kabrinin Ayak Ucuna Defnedildi.
muhammed Bedahşî, Mevlânâ Hâce Ubeydullah Semerkandî'nin Talebesidir. Mevlânâ Nizârî-zâde İsmiyle Meşhûr, Ârif Ve Fazîlet Sâhibi Zât İle De Sohbet Etti. Bütün Varlığı İle Allahü Teâlâya Bağlı İdi. Her Dakikasını Resûlullah Efendimizin Sünnet-i Seniyyesine Uymakla Geçirirdi.dünyânın Malına Ve Mülküne Bağlı Olmayıp, Haram Ve Günahlardan Nefret Ederdi.
yavuz Sultan Selîm Han Ridâniye Seferinde Şam'a Geldi. Kendisine Muhammed Bedahşî'den Söz Edilince, Daha Önce Duyduğunu Ve Pek Yakında Ziyâretine Gideceğini Söyledi. Yavuz Sultan Selîm Han Zâten Uğradığı Her Memlekette, Mukaddes Makamları, İlim Adamlarını Ziyâret Etmeyi, Tasavvuf Büyükleriyle Görüşmeyi, Duâlarını Almayı İhmâl Etmezdi. Şam'da Kaldığı Süre İçinde, Şeyh Muhyiddîn-i Arabî Hazretlerinin Kabrini Yaptırdı. Medreselere Uğrayıp, Talebeye Yardımda Bulundu. Bu Arada Emeviye Câmiine Gitti. O Civarda Yaşayan Ve Herkes Tarafından Büyük Hürmet Gösterilen Muhammed Bedahşî'nin İki Defâ Evine Giderek Ziyârette Bulundu. Yavuz Sultan Selîm Hanın Muhammed Bedahşî'yi İlk Ziyâretlerinde, Aralarında Hiç Konuşma Olmadı. Sultan Onun Büyük Bir Velî Olduğunu Anlayıp, Huzûrunda Edeple Oturdu. Orada Bir Sükûnet Başladı. Bir Saatten Fazla Oturmalarına Rağmen, Tek Kelime Konuşmadan Ayrıldılar.
ikinci Defâ Ziyâretlerinde, Önce Muhammed Bedahşî Konuşmaya Başladı Ve Buyurdu Ki: "sultânım, İkimiz De Allahü Teâlânın Seçkin Kulları Arasında Bulunuyoruz. Boynumuzda Kulluk Halkası Vardır. Allahü Teâlânın Huzûrunda Sorumluyuz. Ahzâb Sûresi 72. Âyetinde Meâlen; "biz Emâneti (allah'a İtâat Ve İbâdetleri) göklere, Yere Ve Dağlara Teklif Ettik De, Onlar Bunu Yüklenmekten Çekindiler, Ondan Korktular Da Onu İnsan Yüklendi. İnsan (bu Emânetin Hakkını Gözetmediğinden) cidden Çok Zâlim, Çok Câhil Bulunuyor." buyrulduğu Üzere, Emâneti Ve Mesûliyeti Gökler Ve Yer Yüklenmekten Kaçındıkları Hâlde, Biz Onu Yüklendik. Omuzlarımıza Ağır Bir Mesûliyet Aldık. Siz İse Sultânım, Yükünüzü Biraz Daha Ağırlaştırdınız. Saltanat Yükü Üzerine, Bir De Hilâfeti Yüklenerek Taşınması Güç Bir Yük Altına Gireceksiniz. Allahü Teâlâya Şükürler Olsun Ki, Benim Yüküm Sizinkine Nisbetle Çok Hafiftir. Diyebilirim Ki, Sizin Yüklendiğinizi, Dağlar Ve Taşlar Yüklenip Çekemez. İnsanlar Da Bu Yükü Taşıyamaz. Ama Sizin Bir De Mânevî Gücünüz Vardır, Ondan Yeteri Kadar Faydalanıyorsunuz. Resûlullah Efendimizin; "hepiniz Bir Sürünün Çobanı Gibisiniz. Çoban Sürüsünü Koruduğu Gibi, Siz De Evlerinizde Ve Emirleriniz Altında Olanları Cehennem'den Korumalısınız! Onlara Müslümanlığı Öğretmelisiniz! Öğretmez İseniz Mesûl Olacaksınız." mübârek Sözleri Sizin Rehberinizdir. Çok Meşakkatli, Külfetli Bir Yolda Bulunuyorsunuz. Allahü Teâlâ Yardımcınız Olsun."
yavuz Sultan Selîm Han, Allahü Teâlânın Bu Velî Kulunu Büyük Bir Dikkatle Dinledi Ve Tek Kelime Olsun Karşılık Vermedi. Sükût Ve Edeb İle Huzûrundan Ayrıldı. Bunun Üzerine, Mecliste Hazır Bulunanlardan Birisi; "sultânım, Hiç Konuşmadınız, Hep Dinlediniz?" Diye Sorunca, Yavuz Sultan Selim Han, "büyük Velîlerin Meclis Ve Mahfelinde Onlar Konuşurlarken, Başkasının Konuşması Edeb Dışı Sayılır. Bulunduğumuz Makam Edeb Makâmı İdi, Bize Sâdece Dinlemek Düşerdi. Nitekim Biz De Öyle Yaptık. O Esrâr Ve Hikmet Meclisinde, Ben Sâdece Bir Zerre Sayılırdım. Benim Konuşmamı Lâyık Görmüş Olsaydı, Elbetteki Böyle Bir İşârette Bulunurdu." Buyurdu.
sultânın Yakınlarından Hasan Can Anlatır: Mısır Feth Olunduğu Günlerdi. Bir Sabah, Yavuz Sultan Selîm Han Bana Şöyle Buyurdu: "bu Gece Rüyâda Muhammedbedahşî'yi Gördüm. Yolculuk Hazırlığında Olup, Bir Beyaz Kepenek Giymiş, Üstüne De Bir İp Kuşak Bağlamıştı. Bu Hâlde Gelip, Yolculuğa Çıkacağını Söyleyip Bizimle Vedâlaştı." Ben İse, Gençlik Atılganlığı İle Hemen Rüyâyı Tabire Giriştim Ve; "velîlerin Görünüşte Çıkacakları Yolculuk, Âhiret Seferi Olmak Gerektir. Eğer Vefât Etmemiş İse, Yakında Vefât Edeceklerine İşârettir." Dedim. Yavuz Sultan Selîm Han Karşılık Vermedi. Ben De Rüyâyı Böyle Tabir Ettiğim İçin Pişmanlık Duydum. Çok Geçmeden, Muhammed Bedahşî'nin Ölüm Döşeğinde Şam'ın İleri Gelenlerini Toplayıp; "yavuz Sultan Selîm Hanın Allahü Teâlâ Katında Övülmüş Olduğunu Haber Vererek, Arap Diyârının Fethiyle Hak Teâlâ Tarafından Vazifelendirildiğini, Bilcümle Evliyânın Onun Yardımcısı Olduğunu Bildirdi. Orada Hazır Olanlara Veya Olmayanlara, Sultânın Emirlerine Saygılı Olmalarını Tavsiye Etmiş Ve Ayrıca; "harameyn-i Muhteremeyne (mekke-i Mükerreme Ve Medîne-i Münevvereye) Hizmetleri İle Başlara Tâc Olan Sultân'a Benden Duâ Ve Selâmlarımı Ve Muhabbetlerimi İletirken Dünyâdan Da Sefer Ettiğimi Bildirin." Diye Vasiyette Bulunmuştu.
şam Vâlisi, Durumu, Sultânın Kapısına Duyurunca, Sultânın Hocası Halîmi Çelebi Efendi, Sultânın Yanına Geldi.konuşurlarken Yavuz Sultan Selîm Han; "şöyle Bir Rüyâ Görmüştüm. Hasan Can Da Böyle Yorumlamıştı. Çoğunlukla Rüyânın Gerçekleşmesi, Tâbirin Şekline Bağlıdır. Şimdi O Velî Zât, Vefât Etmiştir. Böyle Olması Tâbirden İleri Gelmiştir. Siz Hakem Olun. Bu Yönden Cezâlandırılmaya Hak Kazanmadı Mı? Bu Şekilde Tâbirin De Cezâsı Dayak Değil Mi?" Dedi. Halîmi Efendi İse Bana Bakıp; "senden Böyle Acemi Davranış Beklemezdim. Atılganlık Etmişsin." Dedi. Ben İse, Utancımdan Başımı Eğip Dedim Ki: "vefât Günü İle Rüyânın Görüldüğü Târih Tesbit Edilsin. Eğer Rüyâ Daha Önce İse, Fermân Devletlü Pâdişâhımındır. Eğer İş Aksi İse, Gerçek Budur Ki, Cezâsı Hediye İhsânıdır." Halîmi Efendi, Bu Sözlerimi Doğru Bulup; "hasan Can Kulunuzun Görüşü Akla Uygundur. Gerçekte De Değerli Katınızda Hoş Karşılanmalıdır." Dedi. Başlara Tâc Olan Pâdişâh, Şam'dan Gelen Mektubu Gösterdi. Gördüğü Rüyânın, Muhammed Bedahşî'nin Vefât Ettiği Geceye Rastladığı Meydana Çıkınca, Kıymetli Bir Hil'at (elbise) İle, Tam Ayar İki Yüz Dinâr Altın Bana İhsân Buyurdu. Bunca Lütuf Muhammed Bedahşî'nin Kerâmeti Eseridir Diyerek, Azîz Rûhuna Duâlar Eyledim.
beyitler
hilâfeti Aldınız
yavuz Sultan Selîm Han, Muhammed Bedahşî’yi,
o Zaman İki Defa, Ziyâret, Eylemişti.
ve İlk Ziyâretinde, Hiç Konuşma Olmadan,
edep İle Oturup Ayrıldı Huzurundan.
bedahşî Hazretleri, Bir Şey Söylemeyince,
o Da, Önüne Bakıp, Sükût Etti Öylece.
zîrâ Onun Bir Velî, Olduğunu Bilirdi,
huzûrunda Konuşmak, Edebe Mugâyirdi.
sultan, İkinci Defa, Ziyârete Gidince,
bedahşî Hazretleri, Buyurdu Ki Şöylece;
sultânım, İkimiz De, Şu Anda Rabbimizin,
seçilmiş Kullarından, Sayılırız Ve Lâkin,
hepimizin Boynunda, Bir Kulluk Bağı Var Ki,
allah'ın Huzûrunda, Sorumluyuz İnan Ki.
buyurulduğu Gibi, Kur’ânda, Bir Âyette;
emâneti, Yer Ve Gök Alamadığı Hâlde,
onu Yüklenmiş Olduk, Bizler İnsan Olarak,
zordur Bu Ağır Yükü, Hakkı İle Taşımak.
saltanat İşini De, Alıp Siz Üstünüze,
bir Yük Daha Kattınız, Bu Ağır Yükünüze.
saltanat Üzerine, Hilâfet De Aldınız,
bu Çok Ağır Sıkleti, Daha Da Arttırdınız.
bu Yükü, Ne Yer, Ne Gök Ve Ne De Dağlar Çeker.
ve Lâkin Hak Teâlâ, Size Çok Yardım Eder.
siz Öyle Mânevî Bir; Kuvvete Sahipsiniz,
ondan Yeteri Kadar, Fâidelenirsiniz.”
yavuz Sultan Selim Han, Dinledi Edeb İle,
karşılık Söylemedi, Bir Tek Kelime Bile.
sonra İzin İsteyip, Ayrıldı Huzûrundan,
onun Bu Edebine, Hayret Edip Vüzerân,
dediler Ki: “sultanım, Siz Yalnız Dinlediniz,
hikmeti Ne İdi Ki, Bir Şey Söylemediniz?”
dedi Ki: “biz Dünyânın Sultanıyız Ve Lâkin.
muhtâcız Himmetine Böyle Yüksek Zâtların.
büyükler Konuşurken, Söze Karışılır Mı?
küçüğün Konuşması, Edebe Yakışır Mı?
bulunduğumuz Makam, Edeb Makamı İdi,
orada Bize Yalnız, Sükût Etmek Düşerdi.”
kaynaklar
1) Câmiu Kerâmât-il-evliyâ; C.1, S.176
2) Nefehât-ül-üns; S.459
3) Şakâyik-ı Nu'mâniyye Tercümesi (mecdî Efendi); S.360
4) Tâc-üt-tevârih; C.2, S.584
5) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.14, S.230
