evliyânın Büyüklerinden. İsmi Muhammed'dir. Acı Çorba Lakabı İle Meşhûr Olmuştur. Kaynaklarda Doğum Ve Vefât Târihleri Bulunamayan Şeyh Muhammed Hazretlerinin, On Altıncı Asrın İkinci Yarısında Vefât Ettiği Bilinmektedir.
evliyânın Meşhûrlarından Akşemseddîn'in Oğlu Fadlullah Efendinin Hizmet Ve Sohbetlerinde Yetişip Kemâle Gelen Şeyh Muhammed Efendi, Zâhirî Ve Bâtınî İlimlerde Derin Âlim Ve Velî Bir Zât Oldu. İlim Tahsîlini Tamamlayıp Kemâle Geldi. Tasavvufta Yüksek Derece Ve Olgunluklara Kavuşup, Kendisini İbâdet Ve Tâata Verdi.
diğer Büyük Velîler Gibi, Bu Da, İnsanlara Bulundukları Dünyâlık Mevkiler Ve Sâhib Oldukları Servetlere Göre Kıymet Verilmesini Hoş Karşılamaz Ve Böyle Yapılmasından Şiddetle Nefret Ederdi. Yanına Gelenler Arasında, Zengin, Fakir, Yüksek Ve Aşağı Şeklinde Bir Ayırım Yapmaz, Kıymet Ve Üstünlüğün İslâmiyete Uymak Nisbetinde Olduğunu Bildirirdi. Dînimizin Emirlerine Son Derece Bağlı, Allahü Teâlâyı Unutmayan Dağdaki Bir Çobanın, Allahü Teâlâdan Gâfil Olan Bir Sultandan Binlerce Kat Daha Kıymetli Olduğunu Söylerdi.
istidâd Sâhibi Birisi Kendisine Gelse, Ona Mutlaka Alâka Gösterir, İlim Ve Edeb Öğrenmesinde Ona Faydalı Olurdu. Talebeler Sohbetleri Bereketi İle Öyle Yüksek Derecelere Kavuşurlardı Ki, Başkaları Uzun Seneler Mücâhede Edip Uğraşmakla O Dereceleri Elde Edemezlerdi.
ekseri Gecelerde Meclisinde Bulunanlar İle Birlikte, Başka Bir Şey Düşünmeyip, Yalnız Allahü Teâlâyı Zikretmekle Meşgûl Olurlardı. Onların Bu Hâlini Görenler, Bulundukları Yerden Nûr Yayıldığını Ve Bu Nûrun Gök Yüzüne Doğru Yükseldiğini Görürlerdi. Nice İnsanlar, Şeyh Muhammed'e Bir Müddet Hizmet Etmekle, Yüksek Derece Ve Makamlara Kavuşmuşlardı.
bir Gün, Şeyh Muhammed Hazretleri Talebelerine Şöyle Tenbihde Bulundu: "yakın Zamanda Bana Bir Hâl Olur Ve Hareketsiz Kalırım. O Hâlim İle Karşılaştığınızda, Üç Gün Beklersiniz, Üç Günden Sonra Vücûdumda Bir Kabarma Ve Şişme Görürseniz, O Zaman Vefât Etmiş Olduğumu Anlar, Beni Defnedersiniz."
şeyh Muhammed'in Bu Sözü Söylediği Sırada, Orada Bulunan Ve Talebelerinden Olan Bir Zât Şöyle Anlattı: "ârif-i Billâh Olan O Büyük Zât, Yukarıdaki Sözü Söyledikten Bir Zaman Sonra, Kendisinde Bildirdiği Gibi Bir Hâl Oldu. Hakîkaten Hiçbir Hayat Belirti Ve Hareketi Görülmeden, Üç Gün O Hâlde Durdu. Üç Gün Geçtikten Sonra, Vücûdunda Şişme Eserleri Görülmeye Başlayınca, Vefât Ettiğini Anladık. Yıkayıp Kefenledikten Sonra Defnettik.
kaynaklar
1) Şakâyik-ı Nu'mâniyye Tercümesi (mecdî Efendi); S.425
2) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.14, S.370