hindistan'ın Büyük Velîlerinden. İmâm-ı Rabbânî Müceddîd-i Elf-i Sânî Ahmed Fârûkî Serhendî Hazretlerinin Torunu Ve Urvet-ül Vüskâ Muhammed Ma'sûm Fârûkî Hazretlerinin İkinci Oğludur. 1624 (h.1034) Senesinde Dedesi İmâm-ı Rabbânî Hazretlerinin Vefât Ettiği Yıl Doğdu. İsmi Muhammed Nakşibend Olup, Lakabı Huccetullah'tır. Tasavvufta Hullet İsmi Verilen Pek Yüksek Makamların Sâhibi İdi.
muhammed Huccetullah, Dedesinin Vefâtına Yakın Dünyâya Geldi. O Doğacağına Yakın Babası Muhammed Ma'sûm'a, İmâm-ı Rabbânî Hazretleri; "bu Yakınlarda Doğacak Oğlun, Yüksek Mârifetlere Ve Sırlara Kavuşacak, Zamânının Anlamaktan Âciz Kalacakları Bir İnsân-ı Kâmil Olacaktır." Buyurdu. Hakîkaten Kısa Bir Süre Sonra Doğan Çocuğa, Şâh-ı Nakşibend Muhammed Behâeddîn-i Buhârî Hazretlerinin İsmini Verdiler. Muhammed Nakşibend'i Babası Küçük Yaştan Îtibâren İyi Bir Tahsîle Tâbi Tuttu. Tefsir, Hadîs, Fıkıh, Bunun Yanısıra Zamânın Fen İlimlerini En Mükemmel Şekliyle Öğretti. Genç Yaşta Büyük Bir Âlim Olan Muhammed Nakşibend, Mübârek Babasının Kıymetli Sohbetiyle, Bereketli Teveccühleri İle, Kalb İlimlerinde Yüksek Mârifet Sâhibi Oldu. Velîlikte Büyük Derecelere Kavuştu. Hullet İsmi Verilen Makâmın Sâhibi Olup, Lakabına Huccetullah Dediler.
muhammed Nakşibend Hazretleri, 1703 (h.1115) Senesinde Seksen Bir Yaşında Vefât Edip, Hakîkî Âleme Göç Ederek Sevdiklerine Kavuştu. Üç Oğlu Vardı. Herbiri De Velîlikte Yüksek Dereceler Sâhibiydi. Bunlar; Ebû Ali, Muhammed Ve Mûsâ Kâzım'dır.
muhammed Nakşibend Hazretleri, Sağlığında Zamânın Devlet Reislerine, Beylere, Vâlilere, Âlimlere Ve Sâlihlere Nasîhat Eder, Uzakta Olanlarına İse Mektuplar Yazarak Dînin Emirlerini Bildirirdi. Bunlar İki Cild Hâlinde Toplanmıştır. Birinci Cildde Yüz Yirmi Sekiz, İkinci Cildde Altmış Sekiz Mektup Vardır. İki Cild Bir Arada 1963 (h.1383) Senesinde Pakistan'ın Haydarâbâd Şehrinde Basılmıştır.
muhammed Nakşibend Hazretleri, Yazdıkları Mektuplarından Birinde Buyurdular Ki:
"allahü Teâlâya Hamd Olsun. Seçtiği Kullara Selâm Olsun. Mektubunuzla Şereflendik. İkrâmlarınız Da Geldi. Duâ Etmemize Sebeb Oldu. Hadîs-i Şerîfde; "duâ Kapılarının Kendisine Açıldığı Kimseye(yâni Duâ Nasib Olan Kimseye) kabûl Kapıları Ve Cennet, Yâhut Rahmet Kapıları Da Açılır"buyruldu. O Hâlde Duâda Kusur Etmemelidir. Kapalı Kapıları Duâ Anahtarı İle Açmalıdır. İhtiyaçlarını Allahü Teâlâdan Yalvararak Ve O'na Sığınarak İstemeli, Âhiret Kurtuluşunu Onlarda Görmelidir.
hadîs-i Şerîfde Buyruldu Ki: "duâ Müminin Silâhıdır, Dînin Direğidir. Göklerin Ve Yerin Nûrudur. Herşeyi Hak Teâlâdan İstemelidir. Ayakkabının Bağı, Yemeğin Tuzu Bile Olsa."
duânın Kabûl Olması İçin Olan Şart Ve Edebler: Yemekte Ve Giymekte Haramdan Sakınmak, Allah'a Karşı İhlâslı Olmak. Duâdan Önce Namaz Veya Benzeri Sâlih Bir Amel İşlemek, Abdestli Olmak, Temiz Olmak, Kıbleye Karşı Diz Çöküp Oturmak, Duâ Ederken Allahü Teâlâya Hamdü Senâ Etmek, Resûlullah Efendimize Salevât-ı Şerîfe Getirmek, İki Elini Uzatıp, Omuzları Hizâsına Kaldırmak, Elinde Eldiven Olmamak, İsterken Allahü Teâlânın İsimleri Ve Sıfatları İle İstemek, Meselâ; Yâ Rabb-el-âlemîn, Yâ Ekram-el-ekramîn, Yâ Erhamerrâhimîn... Gibi. Avuç İçleri Açık Olmak, Edeb Üzere Bulunmak, Hudû' Ve Huşû' Hâlinde Olmak. Kendini Eksik, Kusurlu, Zavallı Ve Kırık Bilmektir.
duânın Kabûl Zamanları İse; Kadr Gecesi, Arefe Günü, Ramazân-ı Şerîf Ayı, Cumâ Günü, Gecenin İlk Üçte Biri, Gece Yarısından Sonra, Gecenin Son Üçte Biri, Gecenin Ortası Ve Seher Vakitleridir. Bunlardan En Önemlisi Cumâ Saatidir.
ezân Okunurken Onu Dinleyip Yapılan Duâ Kabûl Olunur. Secdede, Kur'ân-ı Kerîm Okuduktan Sonra, Kur'ân-ı Kerîmin Hatminde (bilhassa Hatmi Okuyanın Duâsı Makbûldür), Zemzem Suyu İçerken, Ölünün Yanında, Kuş Öterken, Sohbet Meclislerinde, Yağmur Yağarken, Kâbe'yi Gördüğü Zaman, İki Mübârek Allah Lafzı Arası Duâ Kabûl Yerleridir. Oturduğu Yerin De Temiz Olması Lâzımdır. Kâbe'yi Tavâf Ederken, Hacer-i Esved İle Kâbe'nin Kapısı Arası Olan Mültezem'in Yanı, Altın Oluğun Altı Ve Zemzem Kuyusu Yanı, Safâ Ve Merve Tepeleri, Sa'y Edilen Yerler, Safâ İle Merve Arasında Gidip Gelirken, Arafat'la Minâ Arasında Bulunan Müzdelife, Arafat, Minâ, Taş Atmaya Gelirken Ve Taş Atarken, Haccın Menâsikinde, Resûlullah'ın Mübârek Ravdasının Yanında Da Duâlar Müstecâbdır, Makbûldür. Fâcir Ve Fâsık Olsa Da, Mazlûmun Duâsı Makbûldür. Babanın, Âdil Pâdişâhın, Sâlih Ve Velîlerin Duâları Müstecâbdır.
allahü Teâlâya Duâ Ederken, Peygamberlerini Ve Sâlih Kullarını Da Vesîle Etmelidir. Duâ Ederken Sesini Yükseltmemeli, Kendisinin Günahkâr, Kusurlu Olduğunu Îtirâf Etmeli, Samîmî Kalb İle, Ciddî Olarak, İsteyerek Ve Gönül Huzûru İle Duâ Etmelidir. Ettiği Duânın Mânâsını Bilmelidir. Yakınındakilere, Yâni Komşularına Da Duâ Etmelidir. Duâyı Tekrar Tekrar Etmeli, Duâ Ederken Ve Dinlerken Sık Sık Âmîn Demelidir. Olmayacak Şey İçin Duâ Etmemelidir. Duâdan Sonra İki Elini Yüzüne Sürmelidir. Duânın Kabûlünde Acele Etmemelidir. Duâ Ettim, Kabûl Edilmedi Dememelidir. Sonra Kabûl Edilebilir. Yâhut Kabûlü Bir Şeye Bağlanır. Yâhut Bir Belâyı Gidermiş Olur. Bu Sayılanlar Duânın Kabûl Kısımlarıdır.
çocukların Da Ana-babasına Duâları, Misâfirin Duâsı, Oruçlunun İftâr Vaktindeki Duâsı, Müslümanın Müslümana Gıyâbında, Yâni Arkasından Yaptığı Duâ Makbûldür. Allahü Teâlânın İsm-i Âzamı İle Yapılan Duâ Kabûl Olunur. Bu Şekilde Duâ Edenin Duâsını, Allahü Teâlâ Ânında Kabûl Eder. Bu Da, Enbiyâ Sûresi 87. Âyet-i Kerîmesinin; "lâ İlâhe İllâ Ente Sübhâneke İnnî Küntü Min-ez-zâlimîn" kısmıdır. Bu Hususta Başka Diyenler De Olmuştur. Ama Burada Bu Kadar Yazmak Yetişir.
yâ Râbbî! Duâlarımızı Kabûl Eyle. Sen Her Şeyi İşitirsin, Bilirsin.
ayrıca Küçük Ve Büyük Günahlar Hakkında Ve Bir Takım Nasîhatleri Bildiren Bir Risâle Yazdım. Büyük Câmide, Şeyh Mustafa Huzûrunuza Takdim Edecektir. İnşâallah Okursunuz."
kaynaklar
1) Umdet-ül-makâmât; S.343
2) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.17, S.101