hindistan'ın Büyük Velîlerinden. İsmi Muhammed Mazhar Olup, Ahmedsaîd-i Fârûkî Hazretlerinin En Küçük Oğludur. Hazret-i Ömer'in Soyundandır. 1832 (h.1248) Senesi Cemâzil-evvel Ayının Üçüncü Günü, Hindistan'ın Delhi Şehrinde Dünyâya Geldi. 1883 (h.1301) Senesinde Medîne-i Münevverede Vefât Etti. Babası Ahmed Saîd-i Fârûkî'nin Kabri Yanında Medfûndur.
muhammed Mazhar Doğduğu Zaman, Yüksek Dedesi Mevlânâ Ebû Saîd Hazretleri Ona, Muhammed Aleyhisselâmın Güzel Ahlâkı İle Ahlâklanması, O'nun Yolunda Bulunması İçin, Muhammed Aleyhisselâmın Güzel Ahlâkının Kendisinde Göründüğü Kimse Mânâsına, Mazhar-ı Muhammed İsmini Verdi. Doğum Târihine De, Yine Bu Mânâya Gelen, "mezâhir-i Muhammedî" Sözü İle Ebced Hesabına Göre Târih Düşürülmüştür.
muhammed Mazhar'ın Dedesi Ebû Saîd (r.aleyh), Bu Torununu Çok Sever; "bu Çocukta Yüksek İlmin Kokusu Var. Yakın Zamanda, Şânı Her Tarafta Duyulacak Ve Herkes Feyzinden İstifâde Edecek" Buyururdu. Hakîkaten Az Bir Zaman Sonra, Buyurdukları Meydana Çıktı. Muhammed Mazhar, Hakk-ul-yakîn Mertebesine Erişti. Kur'ân-ı Kerîmi Ezberlediğinde Henüz Daha Dokuz Yaşındaydı. Peder-i Âlisi Ahmed Saîd Hazretlerinden Tasavvufu Öğrendikten Sonra, Zâhirî Ve Bâtınî, Tasavvufî İlimlere Dâir Eserleri Okudu.kısa Zamanda Bu İlimlerdeki Tahsîlini Tamamladı, Kemâle Geldi. Babasının Emri İle, Babasının Huzûrunda Talebelere Teveccüh Eder, Ders Verirdi.
kendisinde Haremeyn-i Şerîfeyni, Mekke Ve Medîne'yi Ziyâret Etme Arzusu Şiddetlenince, Babasından İzin Alarak Hacca Gitti. Hacdan Sonra, Resûlullah Efendimizin Kabr-i Saâdetlerini Ziyâreti Sırasında, Mânevî İltifât Ve İnâyetlere Mazhar Oldu. Büyük Bir Sevinçle Delhi'ye Döndü.delhi'de Bir Müddet Yüksek Babasının Hizmetinde Bulunduktan Sonra, Babası Ve Diğer Yakın Akrabâları İle Birlikte, İngiliz Fitnesinden Korunmak İçin Hicaz'a Hicret Ettiler. Babası Ahmed Saîd-i Serhendî Vefât Edince, Onun Yerine Geçen Muhammed Mazhar, Medîne-i Münevverede Talebe Yetiştirmeye Başladı. Vefâtına Kadar Feyz Ve İrşâd Kaynağı Olarak Bu Vazifeye Devâm Etti. Hizmet Yıllarında Bir Hac Mevsiminde İdi. İslâm Âlimlerinin Ve Evliyânın En Büyüklerinden, Zamânının Ve Asrının Bir Tânesi, "silsile-i Aliyye"nin Otuz Üçüncüsü Olan Seyyid Fehîm Bin Abdülhamîd Arvâsî Hazretleri İle Muhammed Mazhar, Mekke-i Mükerremede Buluştular. Aynı Yolun Bağlıları Olan Bu İki Büyük Velî, Muhabbetle Birbirlerine Sarılıp Kucaklaştılar, Sohbet Ettiler.
zamânındaki Evliyânın En Büyüklerinden Olan Muhammed Mazhar Hazretleri, Aklî Ve Naklî İlimleri Kendinde Toplamış, İlimlerin Usûl Ve Fürû'u İle Birlikte, Anlaşılamayan, Mübhem Yerleri Çok İyi Bilen, Bütün İlimlerde Mâhir, İhtisas Sâhibi, Büyük Bir Âlim, Yüksek Bir Velî İdi. Tevekkül Sâhibi Ve Kanâatkâr İdi. Çok Cömertti. Dünyevî Alâkalardan Soyulmuş, Arınmıştı. Yâni Dünyâ İle Alâkalı Herşey İle Meşgûl Olmaktan Berî Ve Uzaktı. Eline Geçen Dünyâlıkları, O Beldede Bulunan Fakir Ve Muhtaçlara Tasadduk Ederdi. Medîne-i Münevverede, Bâb-ül-bakî' Denilen Yerde, Sırf Kendi Gayretiyle, Gâyet Büyük Bir Medrese Yaptırdı. Birinci Katı Kütüphâne, İkinci Katı Dershâne Ve Üçüncü Katı Da Sohbethâne Olarak Kullanılan Bu Medrese Uzun Müddet İlme Çok Hizmet Etti.
muhammed Mazhar Hazretleri, Peygamber Efendimizin Tam Bir Âşığı İdi. Kerâmetler Ve Fazîletler Hazînesiydi. Çok İbâdet Ve Tâat Yapardı. Kur'ân-ı Kerîmi Haftada Bir Defâ Hatmederdi.her Pazartesi Ve Perşembe Günleri İle Eyyâm-ı Biyd (her Arabî Ayin, On Üç, On Dört Ve On Beşinci Günleri) Günlerinde Oruç Tutmak Ve Bu Esnâda Hadîs, Tasavvuf Kitaplari Ve Bilhassa İmâm-i Rabbânî Hazretlerininmektûbât-i Şerîf'ini Çok Okumak Ve Okutmak, Onun Güzel Âdet Ve Edeblerinden İdi. Hicrî 1277 Senesinde Yazdi?i makâmât-i Sa'îdiyye kitabi Fârisî Olup, Babasi Ahmed Saîd'in Ve Hocalarının hallerini Ve Yüksek Makamlarını Bildirmektedir. Kitap Hicrî 1281'de Delhi'de Bastırılmıştır.
kaynaklar
1) Hadîkat-ül-evliyâ 1. Kısım; S.162
2) Makâmât-ı Ahyâr; S.90
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; C.18, S.138
