Ata bin Meysere ki, kendisi tabiinden.

O zamanın tanınmış hadis âlimlerinden.

Geceleri uyumaz, hep ibadet ederdi.

Hane halkını dahi kaldırıp şöyle derdi:

(Kalkın namaz kılın ki, namazda vardır hayır.

Zira gece namazı, uykudan hayırlıdır

Tatlı uykudan kalkıp, yapılan bu ibadet,

Cehennem azabından kolaydır daha elbet.)

Bayezid-i Bistami, dinde günah ve haram,

Yani yasak ne varsa, hepsinden kaçardı tam.

Ve emirlere dahi ederdi tam riayet.

Bilhassa namaz için, ederdi fazla gayret.

Bir sabah namazına, bir defa geç uyandı.

Baktı ki güneş doğmuş, üzülüp içi yandı.

Zira sabah namazı kalmış idi kazaya.

Buna üzüntüsünden başladı ağlamaya.

Göz yaşları dökerek inledi üzgün üzgün.

Zira bu, kendisine dert olmuştu büsbütün.

O sırada şöyle bir nida duydu gaibten:

(Senin bu günahını mağfiret eyledim ben.

Sen, çok pişman olarak ağlayıp sızlayınca,

Yetmişbin namaz ecri ihsan ettim ayrıca.)

Birkaç ay geçmişti ki, bir sabah vakti, yine,

Çok az zaman kalmıştı güneş doğma vaktine.

O ara şeytan gelip, onu uyandırarak,

Dedi ki: (Ey Bayezid, namazın geçiyor, kalk!)

Bayezid-i Bistami, fırladı yatağından.

Namazı kıldı ama, hayrette kaldı o an.

Bir mana veremedi, şeytanın bu işine.

Çağırıp sual etti bu işi kendisine.

Buyurdu ki: (Ey mel’un, sen hiç böyle yapmazdın.

Beni uyandırmakta, neydi asıl maksadın?

Kazaya kalsın diye  uğraşırken durmadan,

Ne için uyandırdın beni güneş doğmadan?)

Dedi ki: (Sen namaza kalkamadın geçen gün.

Bu yüzden çok üzülüp, ağladın üzgün üzgün.

Affetti Hak teâlâ günahını o zaman.

Ve yetmişbin namazın ecrini etti ihsan.

Seni uyandırdım ki, kalkıp namaz kılasın.

Yine öyle çok fazla sevap kazanmayasın.)

Lokman Hakim, oğluna ederdi ki nasihat:

(Namazı vaktinde kıl, aksatma sakın evlat.

Nasıl ki her binayı tutan bir direk vardır,

Namazın da dindeki yeri bunun aynıdır.

Siz, amellerinizi nurlandırın namazla.

Zira namazdan üstün bir taat yoktur daha.

Beş vakit namazını eda eden müslüman,

Kurtulur ahirette Cehennemde yanmaktan.)