Halid Turan Bey vardı, sevdiği ahbabından.

Şöyle bir hadise de, geçmiş onun başından.

Kendisi anlatıyor: Efendi’nin evine,

Bir gün, yalnız olarak gittim ziyaretine.

Ben oturur oturmaz, kütüphanelerinden,

Bir kitabı çekti ve bir yer açtı içinden.

Sonra bana uzatıp, açık olan o yeri,

Buyurdu ki: (Al Halid, oku şu sahifeyi.)

Kitap arabi idi, (Peki) dedim ben hemen.

Başladım okumaya gösterdiği o yerden.

Lakin yanlış okudum bazı kelimeleri

O, hemen düzeltirdi yanlış olan yerleri.

O sahife bitince, dedi: (Oku bir daha!)

(Peki) deyip, yeniden başladım okumaya.

Yine yanlış olunca, düzeltiyordu hemen.

Sonunda, hiç yanlışsız okudum mükemmelen.

O zaman buyurdu ki: (Okuman oldu iyi.

Şimdi dahi Türkçe’ye çevir bu sahifeyi.)

Başladım çevirmeye yine (Peki) diyerek,

Lakin zorlanıyordum, kolay da değildi pek.

Takıldığım yerlerde, o yardım ediyordu.

İyi anlamam için, gayret sarfediyordu.

Sahifenin sonuna gelince en nihayet,

Buyurdu ki: (Al baştan, tercümeyi tekrar et.)

Okuyup mana verdim yine o satırları.

Onun yardımı ile düzelttim hataları.

Velhasıl çok mükemmel anlayıncaya kadar,

O gün, o sahifeyi okuttu tekrar tekrar.

Lakin hiç bilmiyordum niçin okuttuğunu.

Kendilerine dahi, sormadım o gün bunu.

Fakat biliyordum ki, vardır bir sebep, hikmet.

Dedim ki: (İleride anlarım bunu elbet.)

Velhasıl yirmi sene geçince vefatından,

Bir zaman, Ankara’da açıldı bir imtihan.

Kütüphane müdürü alınacakmış meğer.

Düşündüm: Bu, belki de bana olur müyesser.

Müracatımı yapıp, girince imtihana,

Arabi bir kitabı verdiler o gün bana.

Dediler: (Şu kitaptan, herhangi bir sahife,

Aç oku, daha sonra çevir onu Türkçe’ye.)

Ben dahi o kitaptan, rastgele bir yer açtım.

Velakin açar açmaz, hayret ettim ve şaştım.

Çünkü tam da o yerdi, tanıdım sahifeyi.

Hatırladım yirmi yıl önceki hadiseyi.

Efendi, ta o zaman onu verip elime,

Okutturmuştu bana, hem kelime kelime.

Ben, hemen bir çırpıda okudum sahifeyi.

Şaşırıp dediler ki: (Okuman gayet iyi.)

Sonra tercüme ettim o yerleri mükemmel.

Takdiren dediler ki: (Tercümen de çok güzel.)

Kazandım imtihanı Efendi sayesinde,

Kütüphane müdürü oldum neticesinde.

İmtihandan çıkınca, eyledim bir tefekkür.

Kendimi tutamayıp, ağladım hüngür hüngür.