Uhud muharebesi kızıştığı zamanda,

Birer arslan kesildi, sahabiler o anda.

Ali bin ebi Talip, bu cenkte de bahusus,

Düşmana, amansızca yapıyordu taarruz.

O sırada küffardan birisi, at üstünde,

Çıkıp meydan okudu müminlere o günde.

Vücudu, zırhlar ile kaplı idi büsbütün.

Bağırdı ki: (Karşıma, er isterim ben bugün!)

Halbuki ondan önce, böyle böbürlenerek,

Üç kâfir can vermişti, birer kılıç yiyerek.

Resulullah o zaman, Allah’ın Arslanı’na,

Buyurdu ki: (Ya Ali, çık şunun karşısına!)

Çıkıp Ali Mürteza, kaldırdı kılıcını,

İndirip, kağıt gibi parçaladı zırhını.

Müşrik, cansız olarak yıkıldı yere hemen.

Akabinde tekbirler, yükseldi Sahabeden.

Hazret-i Ali der ki: O gün Uhud harbinde,

Onaltı darbe yiyip, yere düştüm birinde.

O esnada, nur yüzlü biri tuttu kolumdan.

Kaldırdı ve dedi ki: (Saldır, kalma yolundan!)

Allah’ın Resulüne, arz edince bu hali,

Buyurdu ki: (O kişi, Cebrail'di ya Ali!)

Yine Uhud harbinde, karışınca ortalık,

O Server'in yanında, az kişi kaldı artık.

Onları da, müşrikler, ablukaya aldılar.

Sonra da o çemberi, gitgide daralttılar.

Kâfirlerin gayesi, o gün yine bir tekti,

O da, ne yapıp yapıp, Resulü öldürmekti.

Lakin bu, zor bir işti, zira Eshab-ı kiram,

Resul'ün etrafında, halka olmuşlardı tam.

Ona gelen her türlü hücumlara, her saat,

Siper oluyorlardı, bedenleriyle bizzat.

Buna rağmen müşrikler, fırsat bulup, bir ara,

İyice yaklaştılar, Resulü kibriyaya.

Peygamber Efendimiz, görür görmez bu hali,

Buyurdu ki: (Şunlara hücum eyle ya Ali!)

Allah Arslanı Ali, derhal hücum ederek,

Düşmanın üzerine, saldırdı kükreyerek.

Amr ibni Abdullah'ı, öldürdü vurup hemen.

Diğerleri korkarak, kaçıştılar o yerden.

Vura vura, kılıcı, ikiye bölününce,

O Server, zülfikârı verdi ona hemence.

Tekrar hücum olunca Resule müşriklerden,

Buyurdu ki: (Ya Ali, bunları def et benden!)

Yine Hazret-i Ali, çekerek Zülfikâr'ı,

Dağıttı bir hamlede, hücum eden küffarı.

Onu görüp Cebrail, geldi Resul katına.

Aliyyül Mürteza’yı, eyledi meth-ü sena.