Peygamber Efendimiz, o günlerde Eshaba,

Buyurdu: (Şu mektubu, içinizden acaba,

Mısır hükümdarına kim götürüp iletir?

Onun mükafatını Rabbimiz kat kat verir.)

Ayağa fırlayarak Hatib adlı sahabi,

Dedi: (Ben götürürüm ey Allah’ın Habibi!)

Buyurdu ki: (Ey Hatib, Rabbimiz, bunu senin,

Hakkında çok hayırlı ve mübarek eylesin.)

Hatib mektubu alıp, evine gitti hemen.

Sefer hazırlığını yaparak çıktı evden.

Mukavkıs hükmederdi o zamanlar Mısır’a.

Ve İskenderiye’de bulunurdu o sıra.

Varıp Hazret-i Hatib, Resul'ün mektubunu,

Mukavkıs’a verince, okudu hemen onu.

Peygamber Efendimiz, bu mektubunda yine,

Davet buyuruyordu onu islam dinine.

Mukavkıs, o mektubu okuyunca dedi ki:

(Seni gönderen o zat Peygamber midir peki?)

O, (Elbette) deyince, dedi ki: (Öyle ise,

Bir şeyi sual etmek istiyorum ben size.

Kavmi, ana yurdundan Onu çıkardığında,

O, neden onlar için hiç etmedi beddua?)

O, cevaben dedi ki: (İsa Peygamber dahi,

Öldürülmek istendi kavmince bizatihi.

Yine İsa Nebi de, o sıkışık anında,

Beddua etmemişti o kişiler hakkında.)

Bu cevabı beğenip, dedi: (Sen, bir hakimsin.

Bir hikmet sahibinin yakınından gelirsin.)

Ve sordu ki: (Ey Hatib, o Peygamber ne diyor?

Yani O, insanları neye davet ediyor?)

Dedi: Peygamberimiz diyor ki insanlara:

(Tek Allah’a inanın, o Allah tektir zira.

Beş vakit namaz kılıp, orucunuzu tutun.

Bir söz verdiğinizde, o sözde elbet durun.)

Mukavkıs, daha sonra dedi ki: (Bana esas,

Onun şemailinden bahseder misin biraz?)

Hazret-i Hatib dahi, bu istek üzerine,

Bir miktar tarif etti Resul'ü kendisine.

Meğer Resulullahın evsafını, o dahi,

Semavi kitaplarda okumuş bizatihi.

Mukavkıs rica etti: (Az daha anlat) diye.

Dedi: (Sadaka almaz, kabul eder hediye.

Aynaya nazar eder ve tarar saçlarını.

Yanından hiç ayırmaz tarak ve misvakını.)

Mukavkıs tasdik etti sözlerini Hatib’in.

Dedi ki: (Bir Peygamber gelecektir ve lakin.

Şam’dan çıkacağını sanıyordum Onun ben.)

Dedi ve mahrum oldu iman ve hidayetten.