Bırakıp, ordusuna verdi (Yürü!) emrini.

Tekbirler getirerek, hareket etti ordu.

Kalanlar, dualarla gelmiş uğurluyordu.

Resulün sancağını, ordunun en önünde,

Allah arslanı Ali taşıyordu elinde.

Hazret-i Ömer idi, sağ cenah kumandanı.

Neşeli geçiyordu yolculuğun her anı.

Hep birden aşk ve şevkle, getirerek tekbirler,

Bayrama gider gibi giderdi sahabiler.

Resulullah, Hayber’e yaklaşıldığı anda,

Ordusunu durdurup, bulundu şu duada:

(Ya rabbi, bu beldenin ve halkının dahi biz,

Yalnız iyiliğini senden niyaz ederiz.

Ve yine bu beldenin ve bu halkının dahi,

Şerrinden, yine sana sığınırız ilahi!)

(Âmin! Âmin!) sesleri göklere çıktı o gün.

Sonra buyurdular ki: (Besmeleyle yürüyün!)

Akşam vakti, Hayber’in bir kalesi önünde,

Durarak, bir karargah kurdular aynı günde.

Adeti gereğince Sevgili Peygamberin,

Hiç baskın yapılmazdı, düşmana geceleyin.

Hatta islamiyet’e ederdi önce davet.

Kabul etmezler ise, savaşırdı nihayet.

Bu sebeple, sabahı bekleyerek o Server,

Düşmana, şu şekilde bir haber gönderdiler:

(Ya müslüman olunuz, yahut cizye veriniz!

Aksi halde mecburen sizinle cenk ederiz.)

Yahudilerin başı, Sellam bin Mişkan idi.

Cümle yahudileri toplayıp şöyle dedi:

(Biz gidelim demiştim onların üzerine.

Kabul etmemiştiniz teklifimi siz yine.

Bari şimdi savaştan kaçmayınız!) diyerek,

Cümle yahudileri savaşa eyledi sevk.

Çocuk ve kadınları, bir kaleye koydular.

Bütün erzakları da, birine doldurdular.

Ve islam ordusunun tekliflerine karşı,

Kaleden ok atarak, başlattılar savaşı.

Mücahidler, oklara kalkanları tutarak,

Mukabele ettiler onlar da ok atarak.

Bir yanda Resulullah ve şanlı Sahabesi,

İslamı yaymak için gelmiş idi cümlesi.

Diğer yanda, islamın düşmanı yahudiler,

İslamı yıkmak için gayret içindeydiler.

Müminlerin sayısı binaltıyüzdü, fakat,

Yahudiler, sayıca ziyadeydi kat be kat.

Zira onbin kişiden fazlaydı yahudiler.

Lakin aldırmıyordu buna hiç sahabiler.

O gün akşama kadar, ok atışı yapıldı.

Eshaptan elli kişi oklardan yara aldı.

Bu minval savaşıldı, beşinci güne kadar.

Lakin hep yahudiler müdafada kaldılar.

Hazret-i Ebu Bekir, sonra hazret-i Ömer,

İlk iki gün, orduya kumanda eylediler.

Şiddetli çarpışmalar olduysa da iki gün,

Lakin kalenin fethi, olmadı yine mümkün.